Spoetnik

Vorige week maandag is de oma van mijn vriendin overleden. Ik heb haar niet echt gekend. Haar oma lag al langere tijd in het verzorgingstehuis de Bieslandhof in Delft. Van Karla heb ik begrepen dat haar oma echt een "superoma" was. Je weet wel, zo'n die altijd voor je klaar stond, waar je altijd kon aankloppen voor thee met koekjes en waar je uren mee kon kletsen.

Vrijdag 20 augustus was de begrafenis. De begrafenis was een mooi eerbetoon, gehouden in de kerk in Den Hoorn. Nu heb ik zelf geen religieuze achtergrond, maar de symboliek die in de kerkdienst naar voren kwam was wel erg mooi. Het mooiste van de hele kerkdienst blijft toch de persoonlijke tint die de familie aan zo'n eerbetoon geeft. Karla had een persoonlijk stuk geschreven van de herinneringen die zij aan haar oma had. Tijdens de kerkdienst heeft ze dit voorgedragen. Mijn opa heeft dat destijds bij het overlijden van mijn oma gedaan. Ik alleen maar zeggen dat ik het erg knap vind en dat ik er erg veel respect voor heb.

Dit onderstaande stuk is hetgeen Karla heeft voorgedragen in nagedachtenis aan haar oma.

Oma

Als ik aan Oma denk, denk ik aan:

• De warme chocomel die voor ons klaar stond wanneer wij, eerst achter een stoel op de Look en later met Vlaardingse moppen, aankwamen na onze schaatstocht.
• Haar hoog opgestoken geverfde haar en laarzen met hele hoge naaldhakken waarmee zij statig door het dorp naar de 4=6 liep.
• De verkleedkist op de zolder waarin Oma alle verkleedspullen bewaarde en wij elke zondag ons op de zolder mee uitleefde.
• Een snoepje uit het altijd goedgevulde blik.
• Het tikken van haar breinaalden
• Het fijne thuisgevoel die je kreeg als je Opa en Oma achter de glazen wand voor de douane zag zwaaien als we werden opgehaald vanaf Schiphol. Hoewel je best krap zat met zijn zevenen in de auto terug, kwam Oma toch altijd mee om het niet te missen.
• Spoetnik maken
• Haar diverse beroemde uitspraken zoals: “Lekker mar(k)ten” en “Geniet van het leven, het is maar even”.
• De doorgeefkast en het spinnewiel.
• Haar afschuw tegen spijkerbroeken, wat zij ook duidelijk liet merken als we er een aan hadden.
• Haar make-uptafel die helemaal vol met potjes, flesjes en poedertjes stond waar ik mij stiekem mee opmaakte.
• Maar vooral de vele zaterdagen zijn mij bijgebleven. Eigenlijk kwam ik om schoon te maken bij Oma, dat deden wij dan ook wel, maar wij konden ook echt uren theeleuten en kletsten over van alles en nog wat, Als Opa dan terugkwam van het werken in zijn groentetuin rende wij naar boven zodat het net leek of we hard aan het werk waren.

Oma was altijd de spil van de familie, altijd aan het rennen en zorgen, haar kleinkinderen waren alles voor haar. Oma was een echte superoma.

De afgelopen jaren was Oma, die Oma niet meer. Wat ik moeilijk vond.
Ik ben nu verdrietig, maar ook blij en opgelucht dat ze nu eindelijk kan rusten.

Het is goed zo, Oma is weer bij Opa

Oma, bedankt voor alle fijne herinneringen.

Karla