Bromo
Vrijdag, 3 september 2004
Piep! Piep! Piep! ... en dan is het 01:30 uur. De reis naar de vulkaan Bromo (en misschien wel het hoog(s)te punt van de vakantie) kan beginnen. Alles wat we in onze rugzak hebben kunnen vinden hebben we aangetrokken. Bergschoenen, lange broek, T-shirts over elkaar, long sleeve en een jas. Volgens de gids was het de vorige keer 3 graden op de vulkaan.
In kleine busjes reizen we af naar het punt waar we de zonsopkomst kunnen zien, die vervolgens haar eerste stralen op de Bromo vulkaan zal schijnen. Onderweg maken we nog een stop om sjaals en mutsen te kopen. Ja, ik heb tijdens de zomer in Indonesië een dikke wollen muts op gehad!
Ik kan omschrijven hoe mooi de zonsopkomst op de Bromo vulkaan is. Misschien dat wij met foto's mensen kunnen overtuigen om naar Indonesië te reizen en dit zelf mee te maken. Maar ook op een foto kan niet de sensatie worden weergegeven van hetgeen wij met eigen ogen hebben gezien... werkelijk schitterend!!!
De rode ochtend zon die langzaam de vulkaan onthult, waarvan de voet nog in de ochtend mist ligt...
Hier vandaan zijn we doorgereden naar de voet van de vulkaan. In dit bizarre landschap kreeg iedereen een mondkapje om zichzelf te beschermen tegen alle zwaveldeeltjes waarmee het landschap is bedekt.
Evenzo bizar is het tafereel dat zich vervolgens afspeelt. Wanneer de busjes stoppen aan de voet van de vulkaan ontstaat er een kleine burgeroorlog tussen de locale bevolking die zijn of haar paard aanbiedt om de vulkaan te beklimmen. Na het ritje op een paard en 250 treden van een trap staan wij op de kraterrand van de Bromo vulkaan, die twee maanden geleden nog actief is geweest en aan twee toeristen het leven koste. Het uitzicht is in alle richtingen indrukwekkend... werkelijk fantastisch!!!
Na het ontbijt voegen wij ons bij de groep om vervolgens door te reizen naar Kalibaru. Wij hebben er al een volledige dag op zitten...
Piep! Piep! Piep! ... en dan is het 01:30 uur. De reis naar de vulkaan Bromo (en misschien wel het hoog(s)te punt van de vakantie) kan beginnen. Alles wat we in onze rugzak hebben kunnen vinden hebben we aangetrokken. Bergschoenen, lange broek, T-shirts over elkaar, long sleeve en een jas. Volgens de gids was het de vorige keer 3 graden op de vulkaan.
In kleine busjes reizen we af naar het punt waar we de zonsopkomst kunnen zien, die vervolgens haar eerste stralen op de Bromo vulkaan zal schijnen. Onderweg maken we nog een stop om sjaals en mutsen te kopen. Ja, ik heb tijdens de zomer in Indonesië een dikke wollen muts op gehad!
Ik kan omschrijven hoe mooi de zonsopkomst op de Bromo vulkaan is. Misschien dat wij met foto's mensen kunnen overtuigen om naar Indonesië te reizen en dit zelf mee te maken. Maar ook op een foto kan niet de sensatie worden weergegeven van hetgeen wij met eigen ogen hebben gezien... werkelijk schitterend!!!
De rode ochtend zon die langzaam de vulkaan onthult, waarvan de voet nog in de ochtend mist ligt...
Hier vandaan zijn we doorgereden naar de voet van de vulkaan. In dit bizarre landschap kreeg iedereen een mondkapje om zichzelf te beschermen tegen alle zwaveldeeltjes waarmee het landschap is bedekt.
Evenzo bizar is het tafereel dat zich vervolgens afspeelt. Wanneer de busjes stoppen aan de voet van de vulkaan ontstaat er een kleine burgeroorlog tussen de locale bevolking die zijn of haar paard aanbiedt om de vulkaan te beklimmen. Na het ritje op een paard en 250 treden van een trap staan wij op de kraterrand van de Bromo vulkaan, die twee maanden geleden nog actief is geweest en aan twee toeristen het leven koste. Het uitzicht is in alle richtingen indrukwekkend... werkelijk fantastisch!!!
Na het ontbijt voegen wij ons bij de groep om vervolgens door te reizen naar Kalibaru. Wij hebben er al een volledige dag op zitten...
Reacties
Roberto