Onze Zoon Timo is geboren!

Onze Zoon Timo is geboren!

24 september om 1.41 uur.

Hij weegt 3960 gram, is 52 cm lang, heeft een hele bos met haar, grote handen en voeten en is uiteraard het mooiste kindje van de wereld.

Wij kunnen ons voorstellen dat 'het bevallingsverhaal' niet voor iedereen interessant is om te lezen (en zelfs misschien niet gewenst). Ik had dan ook niet gedacht dat ik het ooit op ons weblog zou zetten, maar het heeft een dusdanige indruk achtergelaten dat ik het toch wel even kwijt wil.

De nacht op dinsdag op woensdag had ik al de hele nacht wakker gelegen van weeën. Ze kwamen om de 5 minuten en duurde bijna een minuut. Jeroen en ik dachten dat het was begonnen en Jeroen was dan ook thuis gebleven. Na overleg met de verloskundig heb ik een ontspannen bad genomen om te kijken of de weeën doorzetten, maar na het bad bleven de weeën weg.... voorweeën dus.

De volgende nacht weer wakker gelegen van de voorweeën die de volgende ochtend ook aanbleven. Mijn Opa werd deze dag begraven, Jeroen is hier alleen heen gegaan en hoopte op een telefoontje van mij dat het nu toch echt ging beginnen. Om 15:15 uur kwam hij wat teleurgesteld thuis, want ik had niet gebeld.

Maar de weeën waren nog niet gestopt en ze kwamen toch wel wat regelmatig, duurde lang en gingen erg pijn in de rug doen.... Toen zijn we maar gaan klokken en ben ik in bad gaan liggen. Om 20:30 uur kwam de verloskundige. 5 cm ontsluiting! Eindelijk is het echt begonnen. Om 24:00 uur zou ze weer terugkomen.

De weeën werden steeds heftiger en kwamen in setjes van twee direct achter elkaar. Alleen maar rugweeën (zijn er überhaupt wel andere weeën?), die op een gegeven moment ook echt niet meer op te vangen waren. Op het moment dat ik echt zoiets had 'nu wil ik niet meer!' , heeft Jeroen de verloskundige maar even wat eerder gebeld die er om 23:30 uur was. Volledige ontsluiting en al persweeën!

Ik was helemaal opgelucht dat ik kon persen, peace of cake toen ik de 'persdrang' voelde. Maar wat werd dat een hel! Ik volgde braaf de instructies op van de verloskundige maar ik had absoluut geen idee meer waar ik mee bezig was en had er totaal geen gevoel bij. Het duurde verschrikkelijk lang, maar het schoot niet op en ik lag te baden in het zweet. De verloskundige had besloten om het nog een kwartier aan te kijken en dan toch naar het ziekenhuis te gaan. Toen zij mij dit vertelde, had deze chantage wel enigszins effect en heb ik nog wat extra energie uit mijn tenen kunnen halen. Vervolgens is Timo door 'uitwendige expressie' ter wereld gekomen (keihard op de buik drukken zodat hij er wel uit moet komen).

En daar was ons ventje!

Jeroen was tijdens deze bevalling echt een supercoach, mijn steun en toeverlaat die heel kalm en rustig bleef en precies wist wat hij moest zeggen (hoewel hij zelf hier misschien heel anders over denkt). Ik had het zonder hem echt niet zo kunnen doen.

Nadat de navelstreng was doorgeknipt door Jeroen, en Timo al zijn testjes had doorstaan, moest ik alsnog naar het ziekenhuis voor de hechting. Ik werd door de ambulance opgehaald en de kersverse vader en zoon reden hun eerste autoritje achter mij aan. Ons eerste ' gezinsuitje'. Wel jammer dat we alsnog naar het ziekenhuis moesten maar dit was een stuk minder erg nu Timo al gezond op de wereld was gekomen!

Gelukkig hoefde ik niet de operatiekamer in, en kon ik na de hechting, beschuit met muisjes en een bakkie vla weer naar huis. Onze kraamverzorgster Hannah was nog bij ons thuis gebleven en had de boel opgeruimd en klaargezet. Om 5 uur waren we weer thuis. Familie gebeld en toen een heel kort nachtje slapen, want om 10:30 uur stonden de eerste opa en oma al voor de deur.