De kraamtijd

De kraamtijd zit er inmiddels op.

Toen mijn verlof in ging kreeg ik van iedereen het goedbedoelde advies ' pak en geniet van de rust nu het nog kan!'. Je gelooft dit advies wel, maar pas als het moment daar is heb je pas door hoe terecht dit advies is geweest.

Ook nu krijgen wij constant het advies van iedereen 'Geniet van je kraamtijd!' en 'Geniet maar van Timo, want hij is zo weer groot'. Deze adviezen hebben we zoveel mogelijk opgevolgd, aangezien iedereen straks vast wel weer gelijk krijgt. We genieten dan ook van Timo, ons ventje. Die gekke bekken trekt als hij heeft gegeten, de tummytub helemaal geweldig vindt, heel driftig kan zijn als hij niet direct zijn zin krijgt en heel relaxed de tijd neemt voor een voeding. Het gaat ook erg goed met hem, binnen een week zat hij al weer terug op zijn geboortegewicht. In slaap vallen lukt hem niet altijd en kan dit het best liggend op je borst zuigend op je pink. Zo vallen Jeroen of ik regelmatig in slaap en krijgt Timo het weer voor elkaar om niet naar zijn wieg te gaan. 's Avonds is Timo zijn jengeltijd en de eerste week hebben Jeroen en ik dan ook altijd omste beurt moeten eten.

Maar de kraamtijd is niet alleen genieten. In je kraambed lig je niet voor niets ben ik achter (duh!). Je voelt je hartstikke brak door de bevalling, de gebroken nachten die direct beginnen, gierende hormonen, stuwende borsten waarvan je niet weet waar je ze moet laten en een dichtgenaaid rollade gevoel waardoor je niet kan zitten, staan of lopen. Nee, het kraambed is helemaal geen pretje en is zeker niet genieten, zeker niet voor iemand die het maar niets vind om verzorgd te worden... Het was voor mij dan ook erg lastig toen Jeroen maandag gewoon weer aan het werk kon en ik aan huis en bed gekluisterd zat. Het besef dat je leven nu totaal is veranderd is dan keihard.

De borstvoeding is wat minder. Dat dit wonderdrankje, wat zo natuurlijk als wat moet zijn, zo moeilijk is! We hebben zo ongeveer alles gehad, aanlegproblemen, tepelhoedjes, tepelkloven, kolfapparaten (wat bij mij averechts werkt), borstontsteking. Het kan niet op. We hebben maar besloten om een pauze in te lassen, want elke drie uur, 3 kwartier tobben en pijn lijden trok ik niet meer. Drie kwartier is vrij lang, maar dat komt omdat Timo heeeeeel relaxed drinkt (heeft hij ieder geval niet van zijn moeder). De borstvoeding was wel al helemaal op gang, dus dat wordt langzaam afbouwen (1 voeding per week, reken maar uit). Timo krijgt nu afgekolfde melk en als aanvulling kunstvoeding met de fles.

Nou leuk hoor zo'n baby zou je denken als je dit verhaal leest, maar Timo maakt dit alles allemaal goed. Elke dag besef je steeds meer dat Timo ook echt van ons is. Een prachtig gevoel (met de nodige druk op de schouders).

De oma's zijn niet weg te slaan en staan bijna dagelijks op de stoep. Verder laat het meeste bezoek (afgezien van de naaste familie) nog op zich wachten, omdat iedereen denkt dat je het in de kraamtijd al hartstikke druk hebt. Maar ja, wij hadden Hannah! Door de borstvoedingsproblemen was onze kraamhulp Hannah er 10 dagen lang. Super natuurlijk, elke dag een lege wasmand (nergens voor nodig, maar toch), een gekookte maaltijd en de vuile poepluiers liet ik lekker aan haar over. Na 10 dagen werd het wel tijd om met zijn 3-en een ritme te gaan zoeken. Jeroen is vanaf nu twee weken vrij en dat is erg lekker. Nu Jeroen zich ook kan bemoeien met de voeding, heeft hij ook door hoe beperkt je bent in je dagindeling en ook hij krijgt wat slaapgebrek.

We merken wel dat we er steeds meer handigheid in krijgen en steeds meer het ritme van Timo doorkrijgen. We zijn inmiddels al twee keer de stad in geweest... iets wat vroeger heel normaal was, is het nu waard om te noemen!

We komen er wel! maar die wallen zullen nog wel een tijdje aanhouden...