borrel de blub blub......
Zondag 6 februari 2005
Kilometers: 90 km.
Route: Rotorua naar Rotorua via Waimangu, Hell's Gate
Vandaag was een dag vol met stomende meren, sissende kraters, kokende moddergaten, sproeiende geisers, nog meer stoom uit straatputten, trappen en bosjes en overal die heerlijke (rotte eieren) zwavelgeur. Dit alles wordt veroorzaakt door de botsing met de pacifische en de Indische/Australische aardplaten die precies in de gebied plaatsvind.....
Als eerste zijn we naar het thermale gebied Waimangu gegaan. Dit gebied is door de uitbarsting van een lijn van kraters door de vulkaan Tarawera in 1886 totaal verwoest. Zeven dorpjes zijn geheel verdwenen en ook het 8ste wereldwonder: the pink en white Terraces. Een gebied van 15.000 km2 lag onder een flinke laag lava begraven, het hele planten- en dierenleven was vernield. Waimangu is vanaf 1886 weer uit zichzelf hersteld en is nu een groot bos met een groot aantal geothermische bezienswaardigheden en ongewone planten die zich hebben aangepast aan de thermale omgeving.
Wij hebben een wandeling van circa 2 uur gemaakt door Waimangu. Daarna een boottochtje over het meer Rotomahara. Hier kregen we de locaties te zien van de pink en white terraces. Dit meer Rotomahara is na de grote aardbeving in 1886 ontstaan uit twee meren en 20x zo groot geworden. Je kan je dus voorstellen dat je niets behalve water ziet bij de locatie van dit 8ste wereldwonder. Het boottochtje is dan ook niet echt een aanrader, maar de wandeling was heel mooi en indrukwekkend. Ook besef je dat wij door al dat geweld in de aarde eigenlijk maar erg kleine kwetsbare mensjes zijn. Ik kan dan ook niet begrijpen dat iemand in dit gebied lang wil blijven, je ben toch gek om in zo'n stinkgebied te wonen onder zo'n tijdbom ?!?!?
De grootste bezienswaardigheid van de wandeling was de krater Echo waarin het frying-pan meer ligt. Dit meer is 's werelds grootste hete bron (55 graden en 38.000 m2) . Met de frying pan staat de Inferno-krater verbonden. Deze krater is een prachtig helder lichtblauw meer met daarin een geiser die (uiteraard) ook 's werelds grootste is. De lugubere borrel- en blub geluiden zorgde voor een mysterieus sfeertje.
Na deze wandeling zijn we naar nog zo'n stinkoord gegaan: Hell's Gate. Deze naam doet het gebied eer aan. Ook hier sisde, bubbelde en stonk alles. In tegenstelling tot Waimangu was hier alles kaal en rotsachtig, lang niet zo mooi dus... maar dat heb je in de Hel. Een kort bezoekje was het zeker waard.
De dag hebben we geëindigd met een wandeling door het park van Rotorua. Ook hier moest je goed op de paden blijven lopen, want elk moment kon er weer een gat in de aarde vallen om vervolgens weer lekker te gaan stomen en stinken.
Kilometers: 90 km.
Route: Rotorua naar Rotorua via Waimangu, Hell's Gate
Vandaag was een dag vol met stomende meren, sissende kraters, kokende moddergaten, sproeiende geisers, nog meer stoom uit straatputten, trappen en bosjes en overal die heerlijke (rotte eieren) zwavelgeur. Dit alles wordt veroorzaakt door de botsing met de pacifische en de Indische/Australische aardplaten die precies in de gebied plaatsvind.....
Als eerste zijn we naar het thermale gebied Waimangu gegaan. Dit gebied is door de uitbarsting van een lijn van kraters door de vulkaan Tarawera in 1886 totaal verwoest. Zeven dorpjes zijn geheel verdwenen en ook het 8ste wereldwonder: the pink en white Terraces. Een gebied van 15.000 km2 lag onder een flinke laag lava begraven, het hele planten- en dierenleven was vernield. Waimangu is vanaf 1886 weer uit zichzelf hersteld en is nu een groot bos met een groot aantal geothermische bezienswaardigheden en ongewone planten die zich hebben aangepast aan de thermale omgeving.
Wij hebben een wandeling van circa 2 uur gemaakt door Waimangu. Daarna een boottochtje over het meer Rotomahara. Hier kregen we de locaties te zien van de pink en white terraces. Dit meer Rotomahara is na de grote aardbeving in 1886 ontstaan uit twee meren en 20x zo groot geworden. Je kan je dus voorstellen dat je niets behalve water ziet bij de locatie van dit 8ste wereldwonder. Het boottochtje is dan ook niet echt een aanrader, maar de wandeling was heel mooi en indrukwekkend. Ook besef je dat wij door al dat geweld in de aarde eigenlijk maar erg kleine kwetsbare mensjes zijn. Ik kan dan ook niet begrijpen dat iemand in dit gebied lang wil blijven, je ben toch gek om in zo'n stinkgebied te wonen onder zo'n tijdbom ?!?!?
De grootste bezienswaardigheid van de wandeling was de krater Echo waarin het frying-pan meer ligt. Dit meer is 's werelds grootste hete bron (55 graden en 38.000 m2) . Met de frying pan staat de Inferno-krater verbonden. Deze krater is een prachtig helder lichtblauw meer met daarin een geiser die (uiteraard) ook 's werelds grootste is. De lugubere borrel- en blub geluiden zorgde voor een mysterieus sfeertje.
Na deze wandeling zijn we naar nog zo'n stinkoord gegaan: Hell's Gate. Deze naam doet het gebied eer aan. Ook hier sisde, bubbelde en stonk alles. In tegenstelling tot Waimangu was hier alles kaal en rotsachtig, lang niet zo mooi dus... maar dat heb je in de Hel. Een kort bezoekje was het zeker waard.
De dag hebben we geëindigd met een wandeling door het park van Rotorua. Ook hier moest je goed op de paden blijven lopen, want elk moment kon er weer een gat in de aarde vallen om vervolgens weer lekker te gaan stomen en stinken.
Reacties