Dinsdag 15 februari 2005
Kilometers: 21 km.
Route: Franz Josef Gletsjer
Vandaag gaan we het opnieuw proberen en het weer ziet er een stuk beter uit... blauwe luchten, zonneschijn en de toppen van de bergen die net in de wolken liggen.
Alle berichten zijn positief, om 11:15 uur mogen wij ons wederom omkleden. De goden zijn met ons, want we mogen zelfs de regenjassen laten hangen. Nu gaat het echt gebeuren. Om 12:00 uur worden we opgedeeld in een groep van 11 personen en worden we met twee helicopters op de gletsjer afgezet. Hier had niemand ons op kunnen voorbereiden... het uitzicht vanuit de helicopter is fantastisch!!!
De Franz Josef Gletsjer is eigenlijk een grote “koekepan”. In de “pan” zelf, boven op de berg, valt ieder jaar zo’n 75 meter sneeuw. Deze sneeuw wordt door erosie, zwaartekracht en wat allemaal nog meer omgezet tot ijs en zo het dal ingedrukt, in de “steel” van de koekepan die richting de zee groeit. De “steel” (tong) van de gletsjer is zo’n 6 kilometer lang terwijl de volledige gletsjer zo’n 13 kilometer lang is. De gletsjer groeit of krimpt, afhankelijk van de hoeveelheid sneeuw die in de winter valt. Op dit ogenblik groeit de Franz Josef Gletsjer met zo’n 1,5 tot 2 meter per dag.
De helicopter vliegt over de top van de gletsjer, daalt daarna af en landt hij halverwege de “steel” van de gletsjer.
Wat onhandig glijden en glibberen wij op onze geleende bergschoenen vanuit de helicopter naar een vlak stukje ijs waar wij wachten op de rest van de groep. Nu kunnen wij de rest van onze verkleedpartij afronden. We binden onze “ice-talonz” onder voor een goede grip op het ijs en worden uitgerust met een pikhouweel. Deze kunnen we gebruiken als wandelstok en voor ‘the boys’ om stukken ijs mee kapot te slaan... ‘want jongens houden ervan om dingen te slopen’. De wandeling kan beginnen.
Dit was dus helemaal geen wandeling. Je kan namelijk helemaal niet wandelen op de Franz Josef Gletsjer. Hier moet je klimmen, hakken, breken, klauteren en glibberen door een jungle van ijs. Staand op de gletsjer begin je jezelf langzaam te realiseren hoe enorm groot dit is. Meer dan twee uur banen wij ons een weg over, op, onder en door de gletsjer. Helaas kan ik met geen pen beschrijven hoe fantastisch mooi dit is... dit moet je gewoon zelf gedaan hebben. Het is echt ongelooflijk. Zo groot, zo mooi. Wit en blauw ijs zover als je kijken kan... water, beekjes, meertjes... heuvels, bergen, tunnels... niets is vlak op deze gletsjer.
Halverwege de “wandeling” bewijzen onze geleende bergschoenen ook hun nut. We staan tot onze knieën in het water. Midden op de gletsjer moeten we een beekje oversteken om onze route voort te zetten.
Aan het einde van de trip worden we weer opgehaald met de helicopter vanaf de gletsjer en teruggebracht naar Franz Jozef. Vanuit de helicopter kunnen we nogmaals zien hoe extreem dit land is. Vanuit het ene raampje van de helicopter zien wij de Franz Josef Gletsjer terwijl wij vanuit het andere raampje de Tasman Sea zien.
We zullen nooit aan iemand kunnen uitleggen hoe fantastisch dit is... dit was echt een bijzondere ervaring.
Reacties