Jeroen & Karla

Zaterdag, 28 augustus 2004 Het reisschema is vrij pittig. Vroeg op, vroeg ontbijten en vroeg vertrekken. Vandaag waren we zo vroeg dat we de verkopers op de fruitmarkt van Lembang voor waren. Onderweg naar de actieve vulkaan Tangkuban Perahu hebben we deze markt bezocht die maar voor de helft gevuld was met verkopers (en fruit). Des te meer verkopers waren er aanwezig bij Tangkuban Perahu. Na een moeilijke klim met de bus en een snellere klim met een kleiner busje kwamen we aan bij de hoofd krater. Naast een mooi vergezicht waren hier honderden verkopers met van alles en nog wat. Na een pittige afdaling, die vooral pittig was door de verkopers die mee liepen en dienst deden als secundaire gids kwamen we aan bij een deel krater. Hier konden we alles van dichtbij bekijken. Borrelen, pruttelen, zwavelbloemen en de bijbehorende stank. Na de Tangkuban Perahu hebben we een bezoek gebracht aan de heetwaterbronnen van Ciater. Dit zal eens een luxe oord zijn geweest, maar nu was het

Het verkeer in de steden van West Java is 1 grote chaos. Van 2 banen wordt een vierbaansweg gemaakt waar honderden brommers/scooters doorheen crossen. De stoplichten op kruispunten worden genegeerd, iedereen duwt gewoon door met luid getoeter. Door dit alles staat er de gehele dag file door de hele stad en hangt er een stinkende stoffige smog. Nu is dit een bekend tafereel in veel landen, maar wij hebben het nog niet zo erg meegemaakt als hier. Als voetganger kan je niet ver komen. Een straat over steken is al een hele onderneming: lang wachten en dan rennen voor je leven. De stoep staat vol met eettentjes en eetkarren waardoor je over de weg tussen de auto's moet lopen. Een taxi is dan een goed "veilig" alternatief dachten wij. Maar om een kleine afstand richting centrum af te leggen ben je verschrikkelijk lang bezig en heb je al diverse bijna-doodervaringen voorbij zien komen. De bus waarmee wij vervoerd worden is spiksplinternieuw en wordt elke dag door de

Na Mexico-City en Bangkok staat Jakarta op nummer drie in de top drie van steden met de meeste smog. Voor ons staat Jakarta op nummer 1 van de meest smerige steden. Het verkeer is gek, druk, erg veel en stinkt. De straten zijn smerig, grijs, grauw, vol gaten en stinken ook. De gebouwen zijn grijs, smerig, lelijk, staan op instorten… en stinken ook. Gelukkig hebben we weinig van deze stad gezien omdat we onze jetlag moesten uitslapen. Vandaag hebben we een korte stadstour gekregen van Jakarta (tijd om te douchen dus). Het mooiste was de Sunda Kelapa haven, waar grote oude schepen lagen. De ene helft van de bemanning was de schepen met de hand aan het afladen. En de andere helft van de bemanning was de schepen met de hand aan het repareren (bij elkaar houden). Daarna de botanische tuinen van Bogor bezocht, geluncht tussen de theeplantages in de Puncakpas en door gereden naar Bandung.

Eerst even wat nuttige feitjes Indonesië 17.508 eilanden 220 miljoen inwoners 300 verschillende etnische culturele groepen 250 talen 700 dialecten Java 6% van heel Indonesië qua oppervlakte 3,5 maal de oppervlakte van Nederland Meer dan 100 miljoen inwoners!!! 30 actieve vulkanen Jakarta (hoofdstad Indonesië / Java) 15 miljoen inwoners 700 vierkante kilometer Gem. 21.500 inwoners per km2 In China Town is dit 45.000 inwoners per km2.

Woensdag 25 augustus begonnen wij om 12:00 uur aan onze vlucht naar Kuala Lumpur, Malaysië. De vlucht was goed. Op entertainment gebied werden wij goed vermaakt. Iedereen had een eigen TV schermpje in de stoel voor zich. Hier had je keuze uit 11 verschillende Video zenders waar om de 2 uur een nieuwe film begon. Maar het mooiste waren toch de video games. Hier had je keuze uit zo’n 30 retro Nintendo games waar wij ons gedurende de vlucht mee bezig hielden. Het enige vervelende aan de vlucht waren 2 straal bezopen, onbeschofte, stinkende Oostblokkers die het bloed onder de nagels van het eeuwig geduldige vliegvaart personeel vandaan probeerde te halen. Na 11 uur vliegen en drie uur wachten op Kuala Lumpur Airport was het nog een kleine 2 uur vliegen naar Jakarta. Deze vlucht hebben wij beide niet bewust meegemaakt, vanwege een diepe coma. Na in totaal 23 uur onderweg te zijn geweest, kwamen wij aan in ons hotel in Jakarta. Door het tijdsverschil en de vele uren Nintendo spelen zi

Morgen is het dan zover... we gaan op vakantie naar Indonesië!!! Heerlijk!!! Ik heb er echt zin in. Maar bij het op vakantie gaan hoort ook de gebruikelijke vakantiestress. Enerzijds is die stress terug te vinden in de werksfeer, waarbij alles op het laatste moment geregeld moet worden en er altijd wel weer iets tussendoor komt. In mijn geval is dat erg meegevallen, maar Karla heeft het heel erg druk gehad op haar werk. Het is nu 21:45 uur en zij zit al weer met haar mobiel aan haar oor geplakt om te praten over planningen, bestekken, tegelwerk en lastige monteurs. Gisteren was er de stress in de privé sfeer. Dat betekent een slaapkamer die helemaal vol ligt met alle kleding die normaalgesproken keurig opgevouwen in de kast ligt... om vervolgens keuzes te gaan maken en proberen zoveel mogelijk te proppen in een koffer en rugtas. Deze hindernis hebben wij gelukkig gisteren gehad en nu is het nog uitsluitend de laatste dingen inpakken in de vorm van toiletspullen en handbagage. D

Vorige week maandag is de oma van mijn vriendin overleden. Ik heb haar niet echt gekend. Haar oma lag al langere tijd in het verzorgingstehuis de Bieslandhof in Delft. Van Karla heb ik begrepen dat haar oma echt een "superoma" was. Je weet wel, zo'n die altijd voor je klaar stond, waar je altijd kon aankloppen voor thee met koekjes en waar je uren mee kon kletsen. Vrijdag 20 augustus was de begrafenis. De begrafenis was een mooi eerbetoon, gehouden in de kerk in Den Hoorn. Nu heb ik zelf geen religieuze achtergrond, maar de symboliek die in de kerkdienst naar voren kwam was wel erg mooi. Het mooiste van de hele kerkdienst blijft toch de persoonlijke tint die de familie aan zo'n eerbetoon geeft. Karla had een persoonlijk stuk geschreven van de herinneringen die zij aan haar oma had. Tijdens de kerkdienst heeft ze dit voorgedragen. Mijn opa heeft dat destijds bij het overlijden van mijn oma gedaan. Ik alleen maar zeggen dat ik het erg knap vind en dat ik er erg veel res

Iets meer dan een maand geleden hebben wij (mijn vriendin en ik) de vakantie gepland en nu is het al bijna zover. Volgende week gaan wij voor drie weken naar Indonesië. Hier gaan wij 11 dagen rondreizen op Java om vervolgens 10 dagen bij te komen op Bali. Hier kijk ik echt naar uit en ben ik ook echt aan toe. Mijn vriendin heeft twee jaar geleden haar duikbrevet behaald zodat zij op haar vakantie in Mexico kon duiken. Een aantal weken geleden zei mijn vriendin dan ook dat ik ook maar eens mijn duikbrevet moest halen zodat we samen op Bali kunnen duiken. Duiken was altijd al één van die dingen die ik ooit nog eens moest doen. Vorig jaar kwam er niets van i.v.m. het auto-ongeluk. Tijdens de reïntegratie training die ik heb gevolgd had ik het behalen van mijn duikbrevet als één van mijn doelstellingen in mijn privé leven staan. Ik had niet verwacht dat ik die doelstelling nog zou behalen. En nu dat ik het gedaan heb ben ik ook best wel trots. De enige duikschool die mij nog voor