Jeroen & Karla

Zaterdag 19 februari 2005 Kilometers: 466 km. Route: Te Anau – Dunedin via Invercargill Vandaag wordt het weer een echte reisdag. We steken het Zuider-eiland van Nieuw Zeeland over van de Oost- naar de Westkust. De bestemming is Dunedin . Met veel pijn en moeite hebben wij waarschijnlijk de laatste slaapplaats kunnen reserveren. Dunedin is een echte studentenstad en maandag begint de universiteit weer. Dat betekent dat er veel ouders aanwezig zijn die alle motels hebben volgeboekt voor zaterdagavond. Veel studenten die nog geen kamer hebben zitten in backpackers hostels. Wij hebben twee slaapplaatsen kunnen krijgen op een ‘dorm’ van 4 bedden… we hebben dus niet echt veel haast om in Dunedin aan te komen. Daarom nemen we een omweg… de ‘Southern Scenic Tourist Route’ via Invercargill. Op deze (lange) omweg stoppen we bij Nugget Point . Op een kaap staat een vuurtoren van waaraf je langs de ruwe en ruige westkust van Nieuw Zeeland kan kijken. In de zee liggen een aantal grote rotsen dicht

Donderdag 17 februari 2005 Kilometers: 188 km. Route: Queenstown naar Te Anau Donderdag hebben we het laatste stuk gereden naar onze eigenlijke bestemming Te Anau , de vertrekplaats om het Fiordland National Park te verkennen. Dit park is met zijn 21.000 km2 het grootste natuurpark in Nieuw Zeeland. Het bestaat voornamelijk uit bossen en water. 14 fjorden en 5 grote meren, ontstaan door gletsjers in de ijstijd, tussen de steilen bergen begroeid met regenwoud maken het gebied vrijwel ondoordringbaar. De meest bekende fjorden zijn Milford Sound en Doubtful Sound. De Milford Track, een vierdaagse wandeling door het park, is benoemd als werelds mooiste wandeling. Aangekomen in Te Anau hebben we direct een boottrip door Milford Sound geboekt voor de volgende dag. Vandaag zat het weer ook niet mee en we waren het reizen even zat. We hebben de middag dan ook doorgebracht op een heerlijke hangbak voor de TV in ons motel. Ook hebben we 's-avonds een extra onderwerp kunnen toevoegen aan o

Woensdag 16 februari 2005 Kilometers: 372 km. Route: Franz Josef naar Queenstown Na afscheid genomen te hebben van onze gast-heer en vrouw zijn we vroeg naar Queenstown vertrokken. We hadden een goede reisdag uitgekozen, want het heeft de hele ochtend hard geregend. Tot Haast reden we langs de kust en tussen Haast en Queenstown reden we door verschillende bergketens heen, dalen met weiland door en langs de helderblauwe meren Hawea en Wanaka met besneeuwde bergtoppen op de achtergrond. In de middag kwamen we aan in Queenstown, dat langs het meer Wakatipu ligt die vrijwel geheel is omringd door steile rotsige hellingen van The Remarkbles. Queenstown is een berucht vakantieoord en wereldcentrum voor avontuurlijke sporten zoals bungeejumpen, raften ect. Als je hier geen zin in hebt of gewoon geen tijd hebt zoals wij heb je er weinig te zoeken. Voor ons was het meer een overnachtingsplaats. We hebben 's middags door het stadje gelopen, biertje op een terrasje gedronken en met de gondel

Dinsdag 15 februari 2005 Kilometers: 21 km. Route: Franz Josef Gletsjer Vandaag gaan we het opnieuw proberen en het weer ziet er een stuk beter uit... blauwe luchten, zonneschijn en de toppen van de bergen die net in de wolken liggen. Alle berichten zijn positief, om 11:15 uur mogen wij ons wederom omkleden. De goden zijn met ons, want we mogen zelfs de regenjassen laten hangen. Nu gaat het echt gebeuren. Om 12:00 uur worden we opgedeeld in een groep van 11 personen en worden we met twee helicopters op de gletsjer afgezet. Hier had niemand ons op kunnen voorbereiden... het uitzicht vanuit de helicopter is fantastisch!!! De Franz Josef Gletsjer is eigenlijk een grote “koekepan”. In de “pan” zelf, boven op de berg, valt ieder jaar zo’n 75 meter sneeuw. Deze sneeuw wordt door erosie, zwaartekracht en wat allemaal nog meer omgezet tot ijs en zo het dal ingedrukt, in de “steel” van de koekepan die richting de zee groeit. De “steel” (tong) van de gletsjer is zo’n 6 kilometer lang terwijl de

maandag 14 februari 2005 Kilometers: 222 km. Route: Hokitika - Franz Josef Vandaag rijden we naar Franz Josef. Dit plaatsje dankt zijn bestaansrecht aan de neerbijgelegen Franz Josef Gletsjer. Voor vandaag hebben we een Heli-Hike geboekt waarbij we met een helicopter de Franz Josef Gletsjer op gaan en 2 uur rond wandelen op de gletsjer, waarna we weer per helicopter teruggaan. Deze trip is volledig afhankelijk van het weer. Bij slecht weer geen trip... Om 11:15 uur kunnen wij ons melden. De receptie krijgt dan bericht van de piloot die kan aangeven of het weer het toelaat om de gletsjer op te gaan. Het weer zag er niet heel goed uit, maar goed genoeg om de gletsjer op te gaan... we konden beginnen met aankleden. Iedereen moest zichzelf een paar bergschoenen aanpassen, inclusief dikke kriebelende wollen sokken en een regenjas. We mochten niet onze eigen bergschoenen aan omdat we op de gletsjer een paar 'ice-talonz' aan moesten doen. Deze moet je onder je schoenen binden zoals Fr

Zondag 13 februari 2005 Kilometers: 374 km. Route: Nelson -Hokitika via de Pancake Rocks Na een laatste douche kunnen we gelukkig snel afscheid nemen van het backpackers hostel in Nelson. Vandaag is een echte reisdag. De absolute (en ook relatieve) afstanden op het Zuidereiland zijn veel groter waardoor we dagen moeten inrichten als een reisdag en dagen dat we iets ondernemen. Het plan was om vandaag naar Greymouth te reizen en daar te overnachten. Maar de verschillende reisgidsen vertelden ons dat het plaatsje net zo saai was als dat de naam deed vermoeden. Hokitika was een betere optie. Onderweg naar Hokitika nemen we een kleine omweg langs de kust en rijden we langs de ruige ruwe Oostkust van Nieuw Zeeland die erg indrukwekkende plaatjes opleverd. De meeste bekende hierin zijn de Pancake Rocks in de buurt van Punakaiki. De rotsen die hier in de kust staan zijn door duizenden jaren erosie gesleten in hoge pilaren die uit dunne laagjes bestaan... een heel imposant gezicht. Helaas wa

zaterdag 12 februari 2005 Kilometers: 136 km. Route: Nelson - Kaiteriteri - Nelson Voor vandaag hadden we een trip geboekt om te gaan kayakken en hiken in het Abel Tasman National Park. Toen we dit gisteren hadden geboekt in Nelson was het nog maar de vraag of het door zou gaan. Het regende keihard en de vooruitzichten waren niet veel beter. Maar gelukkig kunnen ze in Nieuw Zeeland net zo goed het weer voorspellen als in Nederland... dus vandaag was het prachtig weer. Het Abel Tasman National Park is het kleinste National Park in Nieuw Zeeland. Het staat bekend om haar baaien, goud-gele stranden en tropisch regenwoud. De Abel Tasman Coastal Track is één van de bekendste hikes, waarin je van 3 tot 5 dagen langs de kust van de Tasman Sea loopt en dan met een watertaxi weer terugkeert... zoveel tijd hadden wij dus niet. Wij hebben er voor gekozen om met Kaiteriteri Kayak eerst een halve dag te gaan kayak varen en daarna een wandeling te maken over een deel van de Abel Tasman Coastal Track

Donderdag 10 februari 2005 kilometers: 342 km. Route: Napier - Wellington Vandaag zijn we vroeg gaan rijden naar Wellington, onze laatste stop op het Noordereiland. Rond 13.30 uur kwamen we aan in Hotel Willis Lodges aan de Willisstraat in het centrum. Deze iets wat winderige hoofdstad staat vol met oude europees-getinte gebouwen, waardoor we ons al snel thuis voelen. Ook het tempo was weer volledig aangepast aan het stadsleven. Mensen liepen in een snelle pas door de straten en bussen, trams en auto's zorgde voor volle wegen. Wij pakte dit tempo al weer aardig snel op, zijn we dan nog steeds niet onthaast?! Wellington is de hoofdstad van Nieuw Zeeland en er lopen dan ook veel strakke pakken over straat. Wat ons wel opviel is dat deze strakke pakken geen koffertje dragen maar een rugzak. We zijn door de kunstzinnige Cubastreet naar het centrum gelopen. De Cubastreet is een gezellige straat met allerlei leuke boetiekjes, eettentjes en straatartiesten. Overal zitten groepjes alto'

Woensdag 9 februari 2005 Kilometers: 128 km. Route: Napier naar Napier via Te Awaka, Cape Kidnappers en Ocean Beach We hadden besloten om een volledige dag in Wellington in te ruilen voor een dag Napier. In Napier is het bijna altijd mooi weer en het stadje maakte ons erg vrolijk. We zijn vroeg vertrokken naar Gannet Safaris in het dorpje Te Awaka. Daar zijn we overgestapt in een 4x4 busje om naar Cape Kidnappers te gaan. Cape kidnappers is de locatie van de grootste broedplaats op het vaste land van de vogels Jan-van-Gents. Om hier te komen moeten we eerst over een onverharde boerenlandweggetje, waar je met een normale auto niet kan rijden (zelfs niet met die super-toyata van ons!) De weg en de Cape is eigendom van een boer die totaal 2000 hectare grond heeft (=gemiddelde maat voor een boerderij). Onze chauffeur was een oudere dame en een fanatiek natuur liefhebber. Even waren we bang dat we verplicht werden om uit te stappen en met z'n alle bomen te gaan knuffelen. De boomknuff

dinsdag 8 februari 2005 Kilometers: 358 km. Route: Taupo - Tongariro National Park - Taupo - Napier We hebben lang zitten twijfelen wat we vandaag zouden doen. Dit was volledig afhankelijk van het weer. Gisteren gingen we naar bed met de gedachte om naar Napier te gaan aan de Oostkust om daar een kolonie van Jan van Gents te bekijken. Toen wij echter 's-ochtends wakker werden zagen we een streep blauwe lucht aan de horizon en besloten we om naar het Tongariro National Park te gaan om Mount Ruapehu te "beklimmen". Mount Ruapehu is één van de drie bergen in het Tongariro National Park. De andere bergen zijn Mount Tongariro en Mount Ngauruhoe. De bergen uit het Tongariro National Park hebben gediend als decor voor verschillende scenes uit The Lord Of The Rings. Mount Ngauruhoe was in The Lord Of The Rings het bekende einddoel... Mount Doom. Mount Ruapehu is de grootste (2797 meter) en meest actieve vulkaan van de drie bergen. In de winter zijn de bergen een populair ski-ge

Maandag 7 februari 2005 Kilometers: 121 km. Route: Rotorua naar Lake Taupo via Wai-o-tapu en de Huka Falls Vandaag zijn we nog even de stank ingegaan en daarna hebben we de frisse lucht bij Lake Taupo opgezocht. Het Wai-o-tapu Thermal Wonderland is zoals de naam al zegt een thermaal gebied. Hier gaat elke dag exact om 10.15 uur de Lady Knox Geyser water spuiten tot wel 21 meter de lucht in. Wij stonden dan ook om 09.45 uur klaar om dit niet te missen (stel je voor dat de geiser vandaag besluit eerder te beginnen!). Om 10.15 uur bleek dat deze Geiser niet meer uit zichzelf water spuit (al ongeveer 70 jaar), maar dit geactiveerd moet worden met een blokje zeep (toevoeging van zeep vermindert de oppervlaktespanning van het water, waardoor de hete stoom en het water vrij kunnen komen door de ventilatieschacht van de geiser. Maar dat wisten jullie vast allang....). Beetje jammer natuurlijk dat het niet puurnatuur meer is, maar het effect was er niet minder om. Toch ook weer onvoorstelbaar

Zondag 6 februari 2005 Kilometers: 90 km. Route: Rotorua naar Rotorua via Waimangu, Hell's Gate Vandaag was een dag vol met stomende meren, sissende kraters, kokende moddergaten, sproeiende geisers, nog meer stoom uit straatputten, trappen en bosjes en overal die heerlijke (rotte eieren) zwavelgeur. Dit alles wordt veroorzaakt door de botsing met de pacifische en de Indische/Australische aardplaten die precies in de gebied plaatsvind..... Als eerste zijn we naar het thermale gebied Waimangu gegaan. Dit gebied is door de uitbarsting van een lijn van kraters door de vulkaan Tarawera in 1886 totaal verwoest. Zeven dorpjes zijn geheel verdwenen en ook het 8ste wereldwonder: the pink en white Terraces. Een gebied van 15.000 km2 lag onder een flinke laag lava begraven, het hele planten- en dierenleven was vernield. Waimangu is vanaf 1886 weer uit zichzelf hersteld en is nu een groot bos met een groot aantal geothermische bezienswaardigheden en ongewone planten die zich hebben aan

zaterdag 5 februari 2005 Kilometers: 185 km. Route: Waitomo Caves naar Rotorua Na een warme en zwetende nacht in onze cabin op de camping konden we snel verkoeling vinden in de grotten van Waitomo. Het Waitomo-gebied staat bekend om de vele kalksteengrotten (300) die in totaal zo'n 45 km lang zijn. De bekendste grot is de GlowWorm Cave. Hier worden bezoekers in een bootje rustig door de grot gevaren zodat men kan kijken naar de grot en naar de glowworms... dit klinkt redelijk saai. Gelukkig verzinnen ze in Nieuw-Zeeland altijd een extreme manier om van "gewone" zaken kennis te nemen. In dit geval heet dat "Caving" of "Black Water Rafting". Om dit te doen hebben wij een trip geboekt bij de organisatie met de mooiste naam in haar business... "The Legenday Black Water Rafting Company". 's-Ochtends vroeg zaten wij redelijk gespannen te ontbijten in The Long Black Café voordat we om 09:45 uur werden opgehaald om te starten met

Vrijdag 4 februari 2005 Kilometers: 265 km. Route: Coromandel naar Waitomo Caves via Cathedral Caves en Hot Water Beach Onze eerste overnachting buiten Auckland was op een mooie, bijzondere plek maar het viel ons toch tegen om een slaapplaats te vinden. Deze dag zouden we eindeigen in Waitomo dus hadden we 's-ochtends telefonisch onze overnachting en de trip voor de volgende dag geregeld. We verlaten Coromandel via de Coastal State Highway nummer 25 waar we nog twee dingen bezoeken voor ons vertrek... Cathedral Cove en Hot Water Beach. Cathedral Cove is een boog gevormd in de rotsen van de grillige oostkust van Coromandel. Alles is tot op heden heel makkelijk te vinden en ook dit staat keurig aangegeven. Wanneer we met de auto niet verder kunnen ruilen we de Toyota in voor onze bergschoenen. Vanaf de parkeerplaats is het 45 minuten lopen naar Cathedral Cove. De wandeling is echt heel erg mooi, langs grillige rotsformaties langs de kust en door dichte tropisch regenwoud.

Donderdag 3 februari 2005 Kilometers: 225 km. Route: Auckland naar Coroglen via Thames, Coromandel, Whitianga Vandaag werden we opgehaald door Omega Rentals om onze auto in ontvangst te nemen. Wij kregen een witte Toyata Corolla Sedan. Volgens de afspraak zou deze auto niet ouder zijn dan 4 jaar, maar niets was minder waar: deze auto komt uit 1996 en is in al die jaren flink ge(mis)bruikt.... Wij zagen de humeur hier wel van in om met zo'n oude afgetrapte auto door Nieuw Zeeland te crossen, ook de mega-achterbak waarin al onze spullen passen vonden we wel geslaagd. Dus zo gezegd, zo gedaan. We reden vanuit het drukke centrum van Auckland naar onze eerste bestemming: Coromandel. Jeroen had de zware beslissing genomen om als eerste achter het stuur te gaan zitten. Niet alleen omdat hij zichzelf een fantastische bestuurder vind, maar omdat het navigeren niet echt zijn 'kopje thee' is. Met zwetende handjes zag hij alle doemscenario's voor zich bij de gedachte hoe

Onze eerste indruk van Auckland: Modern, rustig voor een metropol, schoon, verspreid, warm (27 graden), veel culturele diversiteit, veel winkels en een heel hoog "Pimp My Ride" gehalte. Ons hotel ligt aan Queen Street. Dit is de straat om te shoppen en te snacken in een van de vele fastfood restaurants. Deze straat eindigd bij the waterfront waar je de ferry kan nemen naar verschillende stadswijken en eilanden. Auckland is 11 km breed waardoor beide kanten van de stad aan de zee grenst. dinsdag 1 februari 2005 Na een moeilijk nachtrust in een veel te warme hotelkamer zijn we begonnen met het verkennen van Auckland. Om dit goed te doen zijn we als eerst naar de Sky Tower geweest. De Sky Tower is met 328 meter het hoogste gebouw in de zuidelijke hemisphere. Op het uitkijkpunt op 220 meter hoogte heb je een fantastisch uitzicht over de volledige stad. Snel wordt duidelijk dat Auckland omgeven is door water en kleine eilandjes, die alles bij elkaar de volledige stad vorme

zaterdag 29 januari 2005 om 6.00 uur gaat de wekker..... vandaag is het eindelijk zover, we gaan naar Nieuw Zeeland !!!! De twee avonden hiervoor hebben we aardige inpakstress gehad. Deze vakantie nemen we net iets meer als normaal mee en dat paste niet helemaal in de tassen die we wilde.... Maar vandaag zijn we heel relaxed vertrokken. Om 7.30 uur reden we naar mijn ouders, die ons verrasten met een heerlijk ontbijtje met warme croissantjes en verse muffins. 8.30 uur naar schiphol; 10.00 uur eindelijk ingecheckt door de lange rij; 11.00 uur boarden; precies om 12.00 uur gingen we dan de lucht in; En dan 12 uur lang zitten...... Ondanks dat het ijskoud was in het vliegtuig en wij naast "de keuken" zaten hebben we ons aardig vermaakt met alle speelfilms en mijn oude verslaving: nintendo-spelletjes. Zondag 30 januari 2005 Om 07.00 uur (24.00 uur NL tijd) kwamen we aan in Kuala Lumpur-Malaysia. Daar werden we naar onze dagkamer gebracht (wat waarschijnlijk de luxs