Jeroen & Karla

Het is al weer het einde van het jaar, 2004 zit er al weer bijna op. Dat betekend dat overal in de media verschillende lijstjes opduiken. Films, boeken, albums, singles... dit alles van 2004 of misschien zelfs wel van allertijden. Ook ik waag mij hier ieder jaar weer aan, al beperk ik mij uitsluitend tot albums uit het specifieke jaar. In 2004 zijn er een hoop goed albums uitgekomen. Hoewel het eerste deel van het jaar de opbrengst erg mager was, heeft de tweede helft van het jaar alles goed gemaakt. Grote kans dat ik in 2005 nog fantastische albums hoor die uit 2004 komen en wellicht een plaatsje in onderstaand overzicht verdienen, maar dit is mijn top 10 lijstje van het jaar 2004. Keane - Hopes and Fears Ozark Henry - The Sailor Not The Sea Novastar - Another Lonely Soul Interpol - Antics The Veils - The Runaway Found Snow Patrol - Final Straw Freestylers - Raw As F**k Lenny Kravitz - Baptism Embrace - Out Of Nothing Saybia - These Are The Days Verzamelalbums maken ge

Het is al weer een tijdje stil geweest op dit weblog, maar ik heb niet stil gezeten. Allereerst een update vanuit het 'back-to-back' project. De "B" en ook de "C" is afgerond. Het klinkt niet alsof het erg hard gaat, maar onderstaande lijst vind ik toch wel weer redelijk. Artist - Titel - (Genre) Jeff Buckley - Live from the Bataclan - (Rock) LTJ Bukem - Live At Rebirth (Drum 'n Bass) Bush - Razorblade Suitcase - (Rock) Ed Case - Sound Of The Pirates - (2 Step) Ed Case - Sound Of The Pirates Vol.2 - (2 Step) Charles & Eddie - Duophonic - (Soul) The Chemical Brothers - Exit Planet Dust - (Big Beat) Dave Clarke - Archive One - (Techno) Coldplay - Parachutes - (BritPop) Coldplay - A Rush Of Blood To The Head - (BritPop) Clivilles & Cole - Greatest Remixes Volume 1 - (House) Cypress Hill - Black Sunday - (HipHop) D.A.M.N. - Live Positive - (HipHop) Wat viel mij op aan bovenstaande lijst? De CD van Charles & Eddie blijft heerlijk. Dit is h

"Van de beste keuzes geniet je het meest". Dit is een reclameslogan van een Tjechische autofabrikant die wel van toepassing is op mijn nieuwe leaseauto. Lang heb ik moeten twijfelen voordat mijn keuze definitief was. Na vele proefritten, showrooms, folders en berekeningen heb ik mij beperkt tot een keuze uit twee auto's, de Alfa Romeo 147 of de Volkwagen Golf Sport. Niet iedereen zal het eens zijn met mijn keuze, maar ik heb gekozen voor de Volkswagen Golf Sport... " van de beste keuzes geniet je het meest ".

Het is al weer een tijdje geleden, dus is het weer tijd voor een update. Het overzicht aan CD's is deze keer ook iets groter. Dat is maar gelukkig ook, want met nog 3 CD's te gaan ben ik bijna van de letter "B" af. Joey Beltram – Classics (Techno) Bizarre Inc. – Energique (House) Black Box – Positive Vibration (House) CJ Bolland – Electronic Highway (Techno) Brainpower – Verschil moet er zijn (HipHop) Brainpower – Door merg en brain (HipHop) The Brand New Heavies - Dream Come True (The Best Of The Acid Jazz Years) (Jazz Dance) The Brand New Heavies - Shelter (Jazz Dance) The Brand New Heavies – Brother & sister (Jazz Dance) The Brand New Heavies - The Brand New Heavies (Jazz Dance) Bobby Brown – King Of Stage (Swing Beat) Bobby Brown – Dance!… Ya know it! (Swing Beat) Joost van Bellen - Nightclubbing 2 (House) Joost van Bellen - Nightclubbing 3 (House) The Bucketheads - All in the mind (House) Jocelyn Brown - Absolutely Jocelyn Brown! (Dance) Wat is mij in

Na de tweede week heb ik afscheid kunnen nemen van alle CD's die beginnen met een 'A'. Ik heb nooit geweten dat ik zoveel CD's had die begonnen met een 'A'. De eerste CD's die beginnen met een 'B' heb ik al geluisterd. Hier het overzicht van afgelopen week. Artist - Titel - (Genre) Dave Angel - X-Mix 4: Beyond The Heavens (Techno) Anouk - Graduated fool - (Rock) ARB - The hard and the soft - (R 'n' B) Artful Dodger - It's all about the stragglers (UK Garage) Artful Dodger - Re-Rewind Back By Public Demand (Disc 1) - (UK Garage) Artful Dodger - Re-Rewind Back By Public Demand (Disc 2) - (UK Garage) Audio Bullys - Ego war (Big Beat) Ambersunshower - Walter T. Smith (Soul) Baby D - Deliverance - (Drum 'n' Bass) Beats International - Let Them Eat Bingo - (General Electronic) Tot mijn grote verbazing kwam ik nog een CD tegen in mijn collectie van Dave Angel . Het was een CD van deze Techno-god uit de 'X-Mix' serie. '

De kop is er af. De eerste CD's zijn geluisterd. In deze eerste week heb ik de eerste acht CD's kunnen beluisteren. Sommige CD's met zin en sommige CD's met tegenzin. Hier is het eerste overzicht. Artist - Titel - ( Genre) 2 Many DJ's - As Heard On Radio Soulwax Pt. 2 - ( General Electronic) 49ERS - 49ERS - ( Italo House) A Tribe Called Quest - The low end theory - (HipHop) Altern8 - Full on .. Mask hysteria - (Rave) Dave Angel - 39 Flavours Of Tech Funk (Disc 1) - (Techno) Dave Angel - 39 Flavours Of Tech Funk (Disc 2) - (Techno) Dave Angel - Classics - (Techno) Dave Angel - Tales of the unexpected - (Techno) De eerste CD van 2 Many DJ's zat ik erg tegen op. Deze CD is niet alleen een onderdeel van mijn CD collectie, maar de CD is een CD collectie op zichzelf. De Belgische Dewaele broertjes hebben het mixen van de meest uiteenlopende muziekstijlen tot een kunstvorm verheven. Een a capella versie van Destiny's Child wordt gemixt met 10CC om

Ik lees af en toe een aantal willekeurige weblogs om te kijken wat er geschreven wordt. Iedereen die mij kent weet dat ik één verslaving heb en dat is muziek CD’s. Nu heb ik op een log van iemand iets gelezen wat ik nu graag als uitdaging aan ga. Die persoon had besloten om zijn volledige muziekcollectie van voor naar achteren te luisteren en hier verslag van te doen op zijn weblog. Nu kan ik met een gerust hart zeggen dat mijn muziekcollectie van redelijke omvang is. Om hier toch een beetje een lijn in aan te brengen ga ik het volgende doen. Ik ga al mijn originele CD’s in mijn collectie van voor naar achteren, “back to back” luisteren op alfabetische volgorde. Wekelijks zal ik op mijn weblog het resultaat bij houden van de geluisterde CD’s. CD-singles, gekopieerde CD’s en originele CD’s die na 1 oktober 2004 worden aangeschaft, worden dus buiten beschouwing gelaten. Hoe lang is hier mee bezig ben? Ik heb werkelijk geen idee. Ik kan natuurlijk een aardige inschatting maken van h

Ik was al een lange tijd niet meer naar een concert geweest. Dit jaar heb ik ook geen festivals bezocht. Deze week heb ik een klein beetje de schade kunnen inhalen door twee avonden achter elkaar naar een concert te gaan. Donderdagavond ben ik met Daniel naar het concert van Interpol gegaan in de Melkweg in Amsterdam. Interpol is een band uit New York die in 2002 hun eerste album, "Turn on the bright lights" uitbrachten. Vorige maand is het nieuwste album uitgekomen. We hadden het nog niet gehoord, maar het eerste album was van zo'n fantastisch visitekaartje dat we ze absoluut live moesten zien. Live is Interpol dan ook verrassend goed. De spannende gitaarrifs die ontstaan tussen zanger en gitarist Daniel Kessler en gitarist Paul Banks zijn live helemaal fantastisch. Het concert verdiend van mij qua kwaliteit een hoog cijfer, maar de duur van het concert is een dikke onvoldoende. Na niet meer dan uur was het concert afgelopen tot grote verbazing van iedereen in de

De vakantie zit er weer op en de eerste werkweek is al weer een feit. Donderdagochtend 16 september zijn wij teruggekomen van vakantie. Gelukkig hadden we nog vier dagen om rustig bij te komen en te wennen voordat we maandag weer met ons werk konden beginnen. Wanneer je op vakantie bent en weet dat het einde in zicht is heb ik helemaal geen probleem om weer lekker naar huis te gaan. Alleen eenmaal thuis aangekomen ben ik het na een halve dag al weer helemaal zat en wil ik eigenlijk weer direct terug naar mijn vakantiebestemming. De eerste week werken viel dan ook niet mee. Tijdens mijn vakantie is er een grote opdracht gevallen bij een van mijn prospects. Mijn manager stond bij thuiskomst wild enthousiast op mijn voicemail, maar toe ik maandag weer begon met werken was het feestje al gevierd. Het was direct vanaf de eerste minuut weer "back to business" . Dat viel erg tegen...

Woensdag, 15 september 2004 Woensdag 15 september was de vakantie voor ons afgelopen en ging onze vlucht terug naar Amsterdam. Voor de laatste keer aan het zwembad liggen, koffers inpakken, lunchen en om 16:00 uur naar het vliegveld. De vakantie is fantastisch geweest en na tien dagen rust op Bali waren we er ook wel weer aan toe om naar huis te gaan. Op het vliegveld op Bali stond ons laatste avontuur te wachten. In de vertrekhal op het vliegveld van Bali hadden wij ons net ingecheckt en stonden wij samen met twee andere reizigers te wachten op hun partners die aan het inchecken waren. Plotseling hoorde wij een harde, doffe knal en begon het gebouw en de grond heftig te trillen. Al het personeel achter de balie, in de winkel, in de vertrekhal, etc. begon direct in wilde paniek naar buiten te rennen. Stomverbaasd en wild geschrokken stonden wij elkaar aan te kijken en zette wij het ook op een rennen naar de uitgang. Daarop hoorde wij weer een harde knal en begon alles weer te tril

Maandag, 13 september 2004 In afwisseling op het uitrusten op Bali zijn we vandaag iets actiefs gaan doen, namelijk mountainbiken op Bali. Om 07:30 uur werden we op gehaald en zijn we eerst naar het kratermeer Danau Batur gegaan, aan de voet van de actieve vulkaan Batur. Hier hebben we ontbeten in een restaurant met schitterend uitzicht over het meer en de vulkaan. Heerlijk, zo zou je iedere ochtend eigenlijk moeten beginnen. Vanuit het restaurant zijn we naar het startpunt gegaan voor de mountainbike tour. Met een temperatuur van 30 graden waren wij natuurlijk niet van plan om badend in het zweet heuvel op te gaan fietsen... alles was namelijk downhill. De enige pijn die wij hadden was die van de kramp in onze handen van het continue remmen. Over een lengte van 25 km zijn wij afgedaald naar het kunstenaars dorp Ubud. De mountainbike tour was echt heel erg leuk om van dichtbij kennis te maken met Bali. Je rijdt over de kleine wegen waar geen druk auto of motor verkeer is, doo

Zondag, 12 september 2004 Vandaag hebben we ons vaste ritueel van ontbijten, liggen aan het zwembad, lunchen, luieren op de hotelkamer en dineren verbroken door in de middag de rotstempel Pura Luhur Ulu Watu te bezoeken. Vanuit Kuta hebben we deze tempel bezocht per Blue Bird taxi. Deze licht blauwe taxi's hebben een taxi meter en kosten echt helemaal niets. De taxi bleef zelf voor 2 EURO een uur lang bij de tempel wachten om ons vervolgens weer terug te brengen. De duizend jaar oude tempel Pura Luhur Ulu Watu is een van de zes hoofdtempels van Bali. De tempel zelf is niet heel erg interessant, maar de ligging van de tempel is spectaculair. De tempel ligt op een uitstekende rots aan de steile, woeste en rotsachtige kust, zo'n 100 meter boven de zee. Die kustlijn is erg indrukwekkend. Een leuke toevoeging aan de gehele sfeer is het feit dat de tempel wordt omgeven door honderden apen. Na ons bezoek aan de tempel zijn we weer teruggekeerd tot onze normale gang van zaken

Vrijdag, 10 september 2004 Na het verschrikkelijke nieuws van de bomaanslag in Jakarta hebben we besloten om de meest veilige plek te kiezen in Bali... namelijk onder water. Vandaag zij we gaan duiken in Tulamben naar het USS Liberty Wreck. De USS Liberty is een Amerikaans vrachtschip dat in 1915 is gebouwd. Voor de tweede wereldoorlog is het uitgevoerd met twee kanonnen. In Januari 1942 is het schip tot zinken gebracht door een Japanse duikboot. De Balinese hebben nog getracht om het schip de haven in te slepen, maar het zonk vlak voor de kust. En nu is het dus een toeristische attractie voor een ieder die zijn duikbrevet heeft. We waren allebei vrij zenuwachtig. Karla had al twee jaar niet meer gedoken en voor mij was het mijn eerste duik. De eerste duik waren wij dan ook veel bezig met het duiken zelf. Dat viel alles mee. De tweede duik konden wij ons volledig concentreren op alles wat er om ons heen te zien was en dat was echt fantastisch!!! Een schip is er bijna niet mee

Dinsdag, 7 september 2004 Na twee dagen rusten aan het zwembad hadden we er weer zin in! Wij zijn vanaf Kuta naar Ubud gereden met diverse stops in kunstenaarsdorpjes. De dorpjes op Bali zijn door veel groen en de hindoetempels wat knusser en sfeervoller. Wel staan de dorpjes zo dicht op elkaar dat ze bijna aaneengeschakeld zijn. Voor Ubud hebben we Goa Gajah bekeken, oftewel de olifantengrot. In de 11e eeuw leefde hier een boeddhistische priester en de grot functioneert toen en nu als tempel. Binnen staat een beeld van de olifantengod Ganesha en van de drie Lingams. Voor de duidelijkheid: deze grot is zo klein dat er geen levende olifant in kan! De ingang van de grot bestaat uit een grote kop van een monster, wat het eftelinggevoel oproept. Na onze lunch in Ubud zijn we naar het apenbos gegaan, waar 700 tamme apen en tientallen vleermuizen zogenaamd een tempel beschermen. Daarna naar het 16e eeuwse tempelcomplex Tanah Lot, die op een rots in de zee staat. Hier hebben wij de prach

Zaterdag, 4 september 2004 In Kalibaru hadden we een eenvoudig hotel. We hadden leuke hutjes met een kleine veranda in een mooi aangelegde tuin. In deze tuin zaten allerlei dieren in kleine kooien. Gelukkig werden deze 's ochtends uitgelaten, anders was het wel erg zielig. We hadden gelukkig een goed hutje, want andere troffen hele andere dieren aan in hun kamer. Variërend van een kolonie reusachtige mieren tot een vuistgrote spin en een 30 cm lange hagedis. Wij hadden gelukkig niet meer dan twee kleine hagedissen en de gebruikelijke muggen. Van Kalibaru maken we vandaag de laatste reis naar de eindbestemming Kuta, op het "Godeneiland" Bali. Na een korte boottocht tussen Ketapang (Oost-Java) en Gilimanuk komen we aan op Bali. Op Bali is het grootste gedeelte van de bevolking hindoeïstisch wat zich direct uit in het straatbeeld, waarop iedere hoek van de straat een tempel te vinden is. Ook wordt in mijn ogen al gauw duidelijk dat de welvaart op Bali over het alge

Vrijdag, 3 september 2004 Piep! Piep! Piep! ... en dan is het 01:30 uur. De reis naar de vulkaan Bromo (en misschien wel het hoog(s)te punt van de vakantie) kan beginnen. Alles wat we in onze rugzak hebben kunnen vinden hebben we aangetrokken. Bergschoenen, lange broek, T-shirts over elkaar, long sleeve en een jas. Volgens de gids was het de vorige keer 3 graden op de vulkaan. In kleine busjes reizen we af naar het punt waar we de zonsopkomst kunnen zien, die vervolgens haar eerste stralen op de Bromo vulkaan zal schijnen. Onderweg maken we nog een stop om sjaals en mutsen te kopen. Ja, ik heb tijdens de zomer in Indonesië een dikke wollen muts op gehad! Ik kan omschrijven hoe mooi de zonsopkomst op de Bromo vulkaan is. Misschien dat wij met foto's mensen kunnen overtuigen om naar Indonesië te reizen en dit zelf mee te maken. Maar ook op een foto kan niet de sensatie worden weergegeven van hetgeen wij met eigen ogen hebben gezien... werkelijk schitterend!!! De rode ochte

Donderdag, 2 september 2004 Vandaag hadden wij een vrije dag in Batu. Daar waren we absoluut aan toe, dus hebben we ook zo min mogelijk uitgevoerd. Uitslapen, ontbijten en aan het zwembad liggen om de eerste zonnestralen op onze - nog witte - schouders te laten branden... Dat branden ging best snel. Hierna zijn we nog even met de plaatselijke pendelbus (een taxibus die een vaste route aflegt en stopt voor iedereen die zijn hand op steekt) naar het centrum gegaan. Op zoek naar een internetcafé, waren we wederom niet succesvol en zijn we terug gegaan naar het hotel. Deze avond zijn we vroeg gaan slapen want 's-nachts moesten we om 01:30 uur klaar staan om een bezoek te brengen aan de vulkaan Bromo bij zonsopkomst.

Woensdag, 1 september 2004 Vandaag gingen we van Yogyakarta naar het bergdorpje Batu aan de voet van de vulkaan Bromo. Na een korte busreis hebben we onze eerste stop gemaakt bij de Prambanan tempels. De Prambanan is een schitterend hindoeïstisch tempelcomplex die rond 856 is gebouwd. De binnenplaats bestaat uit acht gebouwen. De drie grootste staan in één lijn van noord naar zuid. De grootste middelste tempel is gewijd aan Shiva. In deze tempel bevinden zich drie beelden. Eén van deze beelden, de zoon van Shiva (met olifantenkop) konden wij drie keer aanraken om wederom een wens te mogen doen... als de goden ons nu niet goed gezind zijn dan weet ik het niet meer. Van de Prambanan tempels zijn wij in een lange busrit doorgereden naar Batu.

Dinsdag 31 augustus 2004 Vandaag zijn wij als eerste naar een batikkunstenaar gegaan, daar werd Jeroen lijkwit en kreeg opvliegers en is terug naar het hotel gegaan. Ik heb een stadstour met een fietstaxi gemaakt met een tussenstop bij de vogeltjesmarkt (veel vogels in hele kleine kooitjes en levend voer), een zilverfabriek en het paleis van de Sultan (de sultan wilde mij niet ontvangen, maar ik kon wel zijn tientallen theeserviezen en eremedailles bekijken.....). Hoewel de stad Yogyakarta geen echte hoogtepunten heeft is het wel een veel gezelligere (en schonere) stad dan de andere steden die we hier hebben gezien. Het was dan ook erg leuk om tussen al het verkeer door deze stad te crossen. Daarna snel terug gegaan naar de patiënt....

Maandag, 30 augustus 2004 Vandaag ging de reis van Baturaden naar Yogyakarta, met een bezoek aan een van de zeven wereldwonderen, de tempels van Borobudur. De reis naar Borobudur had wat vertraging op gelopen door een enorme carnavalsoptocht die door een dorpje liep. Veel kleur en pracht en praal. De Borobudur is het grootste boeddhistische monument ter wereld en gebouwd tussen 778 en 856. De Borobudur is nog maar kort geleden ontdekt en gerenoveerd. De tempel bestaat uit 10 lagen vol met reliefs, 432 boeddha beelden en 72 dagoda's met boeddhistische beelden erin. De bovenste drie lagen zijn rond en symboliseren de eeuwigheid, Nirvana. In een van de dagoda's zit een heilige Boeddha. Door deze aan te raken mag je een wens doen... dit hebben we uiteraard gedaan. Je zal begrijpen dat de anderhalf uur die wij kregen om de Borobudur te bekijken veel te kort was. Laten op de dag zijn we met paard en wagen het achterland in getrokken om een bezoek te brengen aan een drietal des

Zondag, 29 augustus 2004 Deze dag reizen we naar Baturaden. Het eerste stuk reizen we per trein van Bandung naar Banjar. Tot op heden valt de reis erg tegen qua omgeving en hebben we niet meer gezien dan vieze stinkende steden. Maar de treinreis maakt alles goed. Dit is Indonesië zoals je het kent van foto's en TV. Prachtige landschappen, weelderig begroeide groene heuvels en bergen, prachtige gekleurde rijstvelden op terrassen met op de achtergrond kleine hutjes tussen grote palmbomen... echt fantastisch!!! Vanaf Banjar hebben we een lange busreis gemaakt naar het bergdorpje Baturaden. Ons hotel in Baturaden is werkelijk prachtig, met een fantastisch uitzicht... echt een oase. Het heeft alleen een hoog "Shining" gehalte. Het hotel is enorm groot, maar compleet verlaten. Wij zijn de enige gasten.

De bevolking op Java is heel vriendelijk, er wordt alleen maar naar je gelachen en gezwaaid. Ook zijn ze zeer gastvrij, onderweg kwamen wij een bruiloft tegen, wij wilden alleen even om het hoekje kijken maar werden direct uitgenodigd om mee te feesten en te eten. Wij als toeristen zijn een grote attractie voor de bevolking zelf. Toeristen zijn nog niet echt normaal in dit land, waarschijnlijk komt het ook door onze lengte, blonde haren en blanke huid. Kinderen staren je met grote verbaasde ogen aan, schoolmeisjes giechelen met zijn allen en we worden steeds nagewezen. Ook krijgen we wel eens het verzoek om op de foto te gaan met iemand. 90 % van de Indonesische bevolking is Moslim, maar vergeleken een echt islamitisch land zoals Egypte is Indonesië heel anders. Op een of andere manier past het geloof ook niet echt bij het land. Vrouwen en mannen zijn zover ik dat kan beoordelen aardig gelijk, hoofddoekjes worden alleen op school of tijdens speciale gebeurtenissen gedragen. Er zijn

Zaterdag, 28 augustus 2004 Het reisschema is vrij pittig. Vroeg op, vroeg ontbijten en vroeg vertrekken. Vandaag waren we zo vroeg dat we de verkopers op de fruitmarkt van Lembang voor waren. Onderweg naar de actieve vulkaan Tangkuban Perahu hebben we deze markt bezocht die maar voor de helft gevuld was met verkopers (en fruit). Des te meer verkopers waren er aanwezig bij Tangkuban Perahu. Na een moeilijke klim met de bus en een snellere klim met een kleiner busje kwamen we aan bij de hoofd krater. Naast een mooi vergezicht waren hier honderden verkopers met van alles en nog wat. Na een pittige afdaling, die vooral pittig was door de verkopers die mee liepen en dienst deden als secundaire gids kwamen we aan bij een deel krater. Hier konden we alles van dichtbij bekijken. Borrelen, pruttelen, zwavelbloemen en de bijbehorende stank. Na de Tangkuban Perahu hebben we een bezoek gebracht aan de heetwaterbronnen van Ciater. Dit zal eens een luxe oord zijn geweest, maar nu was het

Het verkeer in de steden van West Java is 1 grote chaos. Van 2 banen wordt een vierbaansweg gemaakt waar honderden brommers/scooters doorheen crossen. De stoplichten op kruispunten worden genegeerd, iedereen duwt gewoon door met luid getoeter. Door dit alles staat er de gehele dag file door de hele stad en hangt er een stinkende stoffige smog. Nu is dit een bekend tafereel in veel landen, maar wij hebben het nog niet zo erg meegemaakt als hier. Als voetganger kan je niet ver komen. Een straat over steken is al een hele onderneming: lang wachten en dan rennen voor je leven. De stoep staat vol met eettentjes en eetkarren waardoor je over de weg tussen de auto's moet lopen. Een taxi is dan een goed "veilig" alternatief dachten wij. Maar om een kleine afstand richting centrum af te leggen ben je verschrikkelijk lang bezig en heb je al diverse bijna-doodervaringen voorbij zien komen. De bus waarmee wij vervoerd worden is spiksplinternieuw en wordt elke dag door de

Na Mexico-City en Bangkok staat Jakarta op nummer drie in de top drie van steden met de meeste smog. Voor ons staat Jakarta op nummer 1 van de meest smerige steden. Het verkeer is gek, druk, erg veel en stinkt. De straten zijn smerig, grijs, grauw, vol gaten en stinken ook. De gebouwen zijn grijs, smerig, lelijk, staan op instorten… en stinken ook. Gelukkig hebben we weinig van deze stad gezien omdat we onze jetlag moesten uitslapen. Vandaag hebben we een korte stadstour gekregen van Jakarta (tijd om te douchen dus). Het mooiste was de Sunda Kelapa haven, waar grote oude schepen lagen. De ene helft van de bemanning was de schepen met de hand aan het afladen. En de andere helft van de bemanning was de schepen met de hand aan het repareren (bij elkaar houden). Daarna de botanische tuinen van Bogor bezocht, geluncht tussen de theeplantages in de Puncakpas en door gereden naar Bandung.

Eerst even wat nuttige feitjes Indonesië 17.508 eilanden 220 miljoen inwoners 300 verschillende etnische culturele groepen 250 talen 700 dialecten Java 6% van heel Indonesië qua oppervlakte 3,5 maal de oppervlakte van Nederland Meer dan 100 miljoen inwoners!!! 30 actieve vulkanen Jakarta (hoofdstad Indonesië / Java) 15 miljoen inwoners 700 vierkante kilometer Gem. 21.500 inwoners per km2 In China Town is dit 45.000 inwoners per km2.

Woensdag 25 augustus begonnen wij om 12:00 uur aan onze vlucht naar Kuala Lumpur, Malaysië. De vlucht was goed. Op entertainment gebied werden wij goed vermaakt. Iedereen had een eigen TV schermpje in de stoel voor zich. Hier had je keuze uit 11 verschillende Video zenders waar om de 2 uur een nieuwe film begon. Maar het mooiste waren toch de video games. Hier had je keuze uit zo’n 30 retro Nintendo games waar wij ons gedurende de vlucht mee bezig hielden. Het enige vervelende aan de vlucht waren 2 straal bezopen, onbeschofte, stinkende Oostblokkers die het bloed onder de nagels van het eeuwig geduldige vliegvaart personeel vandaan probeerde te halen. Na 11 uur vliegen en drie uur wachten op Kuala Lumpur Airport was het nog een kleine 2 uur vliegen naar Jakarta. Deze vlucht hebben wij beide niet bewust meegemaakt, vanwege een diepe coma. Na in totaal 23 uur onderweg te zijn geweest, kwamen wij aan in ons hotel in Jakarta. Door het tijdsverschil en de vele uren Nintendo spelen zi

Morgen is het dan zover... we gaan op vakantie naar Indonesië!!! Heerlijk!!! Ik heb er echt zin in. Maar bij het op vakantie gaan hoort ook de gebruikelijke vakantiestress. Enerzijds is die stress terug te vinden in de werksfeer, waarbij alles op het laatste moment geregeld moet worden en er altijd wel weer iets tussendoor komt. In mijn geval is dat erg meegevallen, maar Karla heeft het heel erg druk gehad op haar werk. Het is nu 21:45 uur en zij zit al weer met haar mobiel aan haar oor geplakt om te praten over planningen, bestekken, tegelwerk en lastige monteurs. Gisteren was er de stress in de privé sfeer. Dat betekent een slaapkamer die helemaal vol ligt met alle kleding die normaalgesproken keurig opgevouwen in de kast ligt... om vervolgens keuzes te gaan maken en proberen zoveel mogelijk te proppen in een koffer en rugtas. Deze hindernis hebben wij gelukkig gisteren gehad en nu is het nog uitsluitend de laatste dingen inpakken in de vorm van toiletspullen en handbagage. D

Vorige week maandag is de oma van mijn vriendin overleden. Ik heb haar niet echt gekend. Haar oma lag al langere tijd in het verzorgingstehuis de Bieslandhof in Delft. Van Karla heb ik begrepen dat haar oma echt een "superoma" was. Je weet wel, zo'n die altijd voor je klaar stond, waar je altijd kon aankloppen voor thee met koekjes en waar je uren mee kon kletsen. Vrijdag 20 augustus was de begrafenis. De begrafenis was een mooi eerbetoon, gehouden in de kerk in Den Hoorn. Nu heb ik zelf geen religieuze achtergrond, maar de symboliek die in de kerkdienst naar voren kwam was wel erg mooi. Het mooiste van de hele kerkdienst blijft toch de persoonlijke tint die de familie aan zo'n eerbetoon geeft. Karla had een persoonlijk stuk geschreven van de herinneringen die zij aan haar oma had. Tijdens de kerkdienst heeft ze dit voorgedragen. Mijn opa heeft dat destijds bij het overlijden van mijn oma gedaan. Ik alleen maar zeggen dat ik het erg knap vind en dat ik er erg veel res

Iets meer dan een maand geleden hebben wij (mijn vriendin en ik) de vakantie gepland en nu is het al bijna zover. Volgende week gaan wij voor drie weken naar Indonesië. Hier gaan wij 11 dagen rondreizen op Java om vervolgens 10 dagen bij te komen op Bali. Hier kijk ik echt naar uit en ben ik ook echt aan toe. Mijn vriendin heeft twee jaar geleden haar duikbrevet behaald zodat zij op haar vakantie in Mexico kon duiken. Een aantal weken geleden zei mijn vriendin dan ook dat ik ook maar eens mijn duikbrevet moest halen zodat we samen op Bali kunnen duiken. Duiken was altijd al één van die dingen die ik ooit nog eens moest doen. Vorig jaar kwam er niets van i.v.m. het auto-ongeluk. Tijdens de reïntegratie training die ik heb gevolgd had ik het behalen van mijn duikbrevet als één van mijn doelstellingen in mijn privé leven staan. Ik had niet verwacht dat ik die doelstelling nog zou behalen. En nu dat ik het gedaan heb ben ik ook best wel trots. De enige duikschool die mij nog voor

Vrijdag 16 juli was mijn vriendin jarig. Zij had die dag en de dag daarvoor al vrij genomen om gewoon lekker te kunnen ontspannen. Zelf had ik de vrijdag vrijgenomen van mijn werk om eindelijk een dag samen iets leuks te doen. Je kent het, gewoon samen een dagje “iets”doen. Dat betekent ouderwets een attractiepark bezoeken of een kijkje nemen in een dierentuin.   Na heerlijk uitgeslapen te hebben bleef dat laatste over… een bezoekje aan Diergaarde Blijdorp in Rotterdam. Als kind ben ik daar veel geweest met mijn ouders en het stond al lang op mijn lijstje om nog eens te bezoeken. Ik was het meest benieuwd naar wat er in al die jaren verandert is aan het park en wat er nog altijd hetzelfde, oude Blijdorp is gebleven.   Alle nieuwe attracties, zoals het Oceanium, de opzet van werelddelen en de nieuwe verblijven voor bijvoorbeeld Olifanten en Gorilla’s zien er erg goed verzorgt uit. Maar het mooiste is nog de oude monumentale Rivièrahal. Dat blijft een mooi gebouw, maar ziet er nu

Het is zomer in Nederland. Althans dat zegt mijn kalender. Maar wanneer ik door het raam naar buiten kijk denk ik daar toch heel anders over. Broeikaseffect, Global Heating… waar blijft dat allemaal? Dat gat in de ozonlaag die er voor zorgt dat de aarde langzaam op warmt. Dat kunnen we nu misschien wel gebruiken.   Nu heb ik hier helemaal geen verstand van, maar van het opwarmen van de aarde lijkt mij zo zeer geen sprake. Wat mij wel het geval lijkt is de extremen die in de weer voorkomen. Vorig jaar was het de warmste zomer in de laatste 40 jaar, dit jaar de natste zomer in de laatste 40 jaar. Als de zon schijnt is het bloedheet, wanneer het regent dan stort regent het en wanneer het waait dan stormt het. Het lijkt net alsof alles in zijn meest extreme vorm voorkomt. Zo was het de laatste week 15 graden in Nederland met stort regen en wateroverlast, -6 graden in de alpen met sneeuw in Zuid-Tirol en 45 graden in Spanje... Hier wordt het gelukkig allemaal nog even uitgelegd.  

We have met the enemy and he is us Walt Kelly

Toch weer tijd om eens iets te schrijven voor het weblog. Dat is natuurlijk al weer veel te lang geleden, maar ik ga het toch weer eens proberen. Allereerst maar eens een samenvatting van wat er allemaal is gebeurd in de laatste weken. In het begin van maart ben ik eindelijk weer fulltime gaan werken. Alle ellende lijkt nu voorbij. De rechtszaak is gewonnen en de gevolgen van het auto-ongeluk en het breken van mijn schouderblad zijn nog iedere dag voelbaar, maar ik kan er wel mee werken. Nu kan ik mij sinds bijna een jaar weer volledig bezig houden met mijn werk. Sinds 1 april is er een nieuwe account manager bij ons begonnen. Gezamenlijk moeten wij ons gaan storten op de verkoop van alle producten en diensten van Pepperstream. Nu is het altijd spannend wanneer een nieuwe collega begint. Account Manager is natuurlijk een “eenzame” functie, maar in dit geval zullen wij zeker in de eerste periode zeer nauw moeten samenwerken om met nieuwe plannen en ideeën te komen. De nieuwe col

Een groot deel van ons leven besteden wij aan wachten. Wachten op de bus, wachten voor het stoplicht, wachten in de rij voor de kassa, wachten aan de bar voor je biertje... De laatste periode heb ik het gevoel gehad dat ik volledige dagen / weken / maanden heb moeten wachten. Wachten tot ik mijn leven weer volledig kon op pakken, wachten tot ik weer aan het werk kon, wachten ik weer auto kon rijden... wachten. Het laatste jaar heb ik al veel moeten “wachten” vanwege het auto-ongeluk en nu met het breken van mijn schouderblad kwam er nog een schepje bovenop. Omdat je beperkt bent in je functioneren en derhalve tijd over hebt verbaast het mij dat het mij niet lukt om de zaken op te pakken. Wanneer je alle tijd van de wereld hebt, is het moeilijk om jezelf er toe te zetten de dingen op te pakken. Ik heb meer dan voldoende tijd gehad en eigenlijk heb ik niets anders gedaan dan wachten... Nu is het wachten eindelijk beloond. Vandaag ben ik bij de chirurg geweest en de chirurg was ze

The Strokes – Room On Fire Rough Trade – 2003 Tracklist What Ever Happened? Reptilia Automatic Stop 12:51 You Talk Way Too Much Between Love & Hate Meet Me in the Bathroom Under Control The End Has No End The Way it is I Can't Win The Strokes kwamen in 2001 met hun eerste album uit (Is This It) in de periode dat het weer “cool” was om naar gitaar muziek te luisteren. Na jaren van “dance-music” ben ik in die periode ook weer gaan luisteren naar rock muziek, mede aangeslingerd door festival bezoek. The Strokes hadden een goot succes en het album “Is This It” en dat jaar het album door muziekblad OOR uitgeroepen het beste album van het 2001. Volgens OOR waren de jongens van The Strokes bijna te cool om zonder zonnebril naar te kijken. De verwachtingen voor het tweede album waren dan ook hoog gespannen. Met dit tweede album weten ze het wederom klaar te spelen. Het album is iets toegankelijker dan het eerste album, zonder ook maar een moment iets van haar scherpe kantje

Onderduikkippen, onthoofdingsaanval, werkbonus, verklikkip, diepflaptechniek, deflatiedraak, playstationmoord en appiegevoel. Dit zijn zomaar wat woorden die onze taal in het jaar 2003 rijker is geworden. Van Dale, je weet wel van de “Grote Van Dale” heeft al deze woorden verzameld in een gratis te downloaden boekje met de titel, “Taal van het jaar drie” . Alle nieuwe woorden van het jaar 2003 worden in dit boekje vermeld, inclusief bronvermelding. Leuk om te zien dat de nieuw verzonnen woorden geen hersenspinsel zijn van een Nederlands leraar van onbeduidend niveau op een middelbare school met weinig allochtonenspreiding, maar dat het hier gaat om gerenommeerde dag- en weekbladen.Hieronder vindt je de top 10 van nieuwe Nederlandse woorden anno 2003 volgens Van Dale: SARS SARS-virus, SARS-epidemie, SARS-geval (e.d.) Vogelpestcrisis Coronavirus Allochtonenstop Verklikkip/verklikkerkip Werkbonus Flashmob Mabelgate Bekschurft Dit geeft direct in tien woorden het volledige jaar 2003

Liefde is… voor iemand zorgen die zijn schouderblad heeft gebroken. Mijn vriendin heeft nu al meer dan een week haar handen vol aan het verzorgen van mij. Met een gebroken schouderblad kan je helemaal niets. Wassen, aankleden, brood klaarmaken, de eerste dagen moest ik zelfs uit bed getild worden om ’s-nachts naar de toilet te gaan. Overal heb ik hulp bij nodig. Mijn vriendin zorgt nu al meer dan een week voor mij. Niet alleen helpt zij bij dingen die je eigenlijk bij een kind zou verwachten, maar daarnaast verzorgt zij nu ook alle andere zaken zoals koken, de hond uitlaten en mijn rotzooi opruimen. Hoe kan ik haar ooit bedanken? Mijn vriendin is echt fantastisch!!!

Het laatste jaar ben ik aardig wat uitdagingen aangegaan. Uitdagingen die ik zelf ben aangegaan als een nieuwe baan, een nieuwe woning en voor de tweede keer samenwonen. Ook ben ik uitdagingen tegengekomen waar ik zelf niet voor gekozen had, zoals een serieus auto-ongeluk, een langdurige revalidatie en een rechtszaak die een ex-werkgever tegen mijn was gestart. Voor 2004 had ik al weer een nieuwe uitdaging gevonden… leren snowboarden. Samen met Marc en Mika zou ik snowboardlessen volgen zodat wij 14 februari konden afreizen naar Oostenrijk. Op dat moment kon ik eindelijk met mijn vriendin mee naar wintersport, één van haar favoriete bezigheden. Een ieder die mij kent weet mijn uitgesproken mening omtrent wintersport. Na twee lessen op de rollerpiste bij Discovery begon ik het positiever in te zien en had ik het gevoel dat we na zeven lessen wel voldoende kennis zouden hebben om ons te vermaken in de Oostenrijkse sneeuw. Niets is helaas minder waar, want deze uitdaging kon ik in de