Jeroen & Karla

Timo heeft vanaf 6 weken al aardig doorgeslapen 's nachts. Maar na 8 weken waren we weer terug bij af. Overdag kon Timo niet goed slapen (maar wilde wel) en sliep korte hazeslaapjes van niet meer dan 30 minuten. De voedingen liepen ook niet allemaal lekker. Elke dag was maar weer afwachten hoe het ging lopen. Even gegoogled (zonder internet zijn we nergens!) en toen kwamen we op een schema van Gina Ford uit het boek ' de tevreden baby'. (dag begint en eindigt om 7 uur). Op zich hou ik wel van schema's, dan weet ik tenminste waar ik aan toe ben. Dus direct het boek besteld en mee begonnen en heel wonderbaarlijk paste Timo zich de eerste dag al aan en sliep direct weer door. Voor elke methode is wat te zeggen en heeft zijn voor en nadelen, maar we zijn er nu 1 week mee bezig en ik heb het gevoel dat het goed werkt bij Timo. We zijn nu nog heel streng en stipt met het schema (die we wel wat hebben aangepast naar eigen situatie en gevoel). We hebben het schema zo aangepast

Iedereen bedankt voor alle lieve kaartjes en berichtjes op Hyves bij de geboorte van Timo! Timo is nu 10 weken oud en het is tijd om de kaartjes op te ruimen. Ze worden ouderwets in een plakboek geplakt. De grote kaart van Breijer past daar niet in, die is op de foto gezet.

Timo is inmiddels 2 maanden oud. Wij hebben het gevoel dat hij er al jaren is! Hij is inmiddels al 61 cm lang en 6 kilo. Maatje 56 is dan ook naar de vliering verhuisd. Afgelopen donderdag heeft hij zijn vaccinaties gehad in beide beentjes. Hij heeft er wat onrustig van geslapen 's nachts, maar gelukkig had hij geen heftige bijwerkingen. Vermoedelijk heeft hij wel twee zware zere benen. Als ik mijn arm vandaag voel van de mexicaanse-griep-vaccinatie van gisteren dan zal dat voor die twee kleine beentjes niet anders zijn. Vrijdag zijn we naar een kinderfysiotherapeut gegaan. Timo heeft afgelopen weken een hele sterke voorkeurshouding naar rechts gekregen. Zijn nekje is rechts verkrampt en zijn hoofdje is al wat afgeplat. We hebben oefeningen meegekregen en een kussen waarmee Timo op zijn linkerzij kan slapen. Dit vind Timo echt helemaal niets, sowieso omdat links niet de voorkeur heeft, maar dat zere been van de vaccinatie zal ook niet meehelpen. Daarbij is Timo sinds zaterdag zwaa

Ons beestje, Pip de kat, lag naast Jeroen toen Timo werd geboren. Bij de eerste brul die Timo gaf, stoof Pip de slaapkamer uit. Tot vandaag had Pip nog niet echt door wat Timo nu was. Ze vond het maar een vreemd brullend ding, die ze maar gewoon met rust liet. De voetjes en handjes die de lucht in schoppen en slaan zijn af en toe wel een leuk speeltje. Als Timo de fles kreeg kwam Pip ernaast liggen nadat ze hem uitgebreid had besnuffeld maar eigenlijk niet wist wat ze ermee moest. Voor Pip is de komst van Timo allemaal maar vreemd, maar ze is wel een hele gezellige kat ervan geworden. Aan al het (vreemde en volwassen) bezoek is ze nu gewend en komt er gezellig bij zitten. Ze wil niet zoveel meer naar buiten. Dit kan aan het weer liggen of dat ik zoveel thuis ben, maar we merken dat ze ook niets wil missen van wat er binnen gebeurt en houdt alles goed in de gaten houden. Ook is ze weer een echte een schootkat geworden die spinnend kopjes geeft. En vandaag is het kwartje gevallen. Ze hee

De kraamtijd zit er inmiddels op. Toen mijn verlof in ging kreeg ik van iedereen het goedbedoelde advies ' pak en geniet van de rust nu het nog kan! '. Je gelooft dit advies wel, maar pas als het moment daar is heb je pas door hoe terecht dit advies is geweest. Ook nu krijgen wij constant het advies van iedereen 'G eniet van je kraamtijd !' en ' Geniet maar van Timo, want hij is zo weer groot' . Deze adviezen hebben we zoveel mogelijk opgevolgd, aangezien iedereen straks vast wel weer gelijk krijgt. We genieten dan ook van Timo, ons ventje. Die gekke bekken trekt als hij heeft gegeten, de tummytub helemaal geweldig vindt, heel driftig kan zijn als hij niet direct zijn zin krijgt en heel relaxed de tijd neemt voor een voeding. Het gaat ook erg goed met hem, binnen een week zat hij al weer terug op zijn geboortegewicht. In slaap vallen lukt hem niet altijd en kan dit het best liggend op je borst zuigend op je pink. Zo vallen Jeroen of ik regelmatig in slaap en k

Onze Zoon Timo is geboren! 24 september om 1.41 uur. Hij weegt 3960 gram, is 52 cm lang, heeft een hele bos met haar, grote handen en voeten en is uiteraard het mooiste kindje van de wereld. Wij kunnen ons voorstellen dat 'het bevallingsverhaal' niet voor iedereen interessant is om te lezen (en zelfs misschien niet gewenst). Ik had dan ook niet gedacht dat ik het ooit op ons weblog zou zetten, maar het heeft een dusdanige indruk achtergelaten dat ik het toch wel even kwijt wil. De nacht op dinsdag op woensdag had ik al de hele nacht wakker gelegen van weeën. Ze kwamen om de 5 minuten en duurde bijna een minuut. Jeroen en ik dachten dat het was begonnen en Jeroen was dan ook thuis gebleven. Na overleg met de verloskundig heb ik een ontspannen bad genomen om te kijken of de weeën doorzetten, maar na het bad bleven de weeën weg.... voorweeën dus. De volgende nacht weer wakker gelegen van de voorweeën die de volgende ochtend ook aanbleven. Mijn Opa werd deze dag begraven, Jeroen i

Voor baby den Uijl is de familiewieg van familie Hendriks (mijn moeders familie) weer van de zolder gehaald. 15 baby's hebben hier inmiddels al gebruik van gemaakt (waaronder ikzelf).  Mijn moeder heeft de wieg opnieuw bekleed en is echt superleuk geworden! Precies zoals wij voor ogen hadden.  Met dank aan Mams !

Datum: 19 juni 2009 Myvatn - Akureyri kilometers: 205  Onderweg naar Akureyri hebben we eerst de waterval Godafoss bekeken. Deze waterval is niet zo hoog, maar wel erg mooi om te zien doordat de waterval door een aantal rotsen in verschillende delen bestaat.  Het weer was hier een stuk beter en warmer dan de vorige dag. Aangezien we nog genoeg tijd hadden deze dag, omdat Akureyri niet zo ver ligt, hebben we besloten om wederom naar Myvatn te rijden. We hebben hier namelijk nog lang niet alles gezien door het slechte weer en hoopte dat vandaag wel te zien. Toen we aankwamen in Myvatn waren wij aardig teleurgesteld, want het weer was hier onveranderd vergeleken gisteren. We hebben een wandeling (de korte omdat het zo koud was) door skutustadir gemaakt waar pseudokraters te zien zijn, die gedeeltelijk in het meer van Myvatn lagen.  Na deze wandeling zijn we zo snel mogelijk weggereden, want deze plek brengt ons ongeluksweer. Vanuit een bergpas reden we naar Akureyri, vanwaar we een fantas

Datum: 18 juni 2009 Route: Myvatn - Husavik Kilometers: 190   Nadat wij de band in het dorp van Husavik hebben laten plakken en geinternet te hebben in de bibliotheek zijn wij tegen de middag naar Myvatn gereden.  Het weer was slecht, de temperatuur daa lde zelfs tot 2 graden, het regende constant, het was mistig en op de weg hadden we niet meer dan 100 meter zicht, dit gecombineerd met een keiharde ijzige wind maakte het vandaag (water)koud, koud, koud.  Mývatn  is een  meer  die is ontstaan door diverse vulkaanuitbarstingen en die in een nu nog steeds zeer actief vulkanisch gebied ligt. Het meer wordt dan ook omgeven door vele objecten van vulkaanuitbarstingen.  Allereerst naar Dimmuborgir (duister e burchten) geweest waar allerlei lavafiguren te zien waren. Deze zijn ontstaan door een meer dat vol was gelopen met lava, de lava was al aan het stollen toen het meer doorbrak en de nog niet gestolde lava wegstroomde. Uit de lavafiguren kan je met een beetje fantasie allerlei figuren hal

Datum: 17 juni 2009 Route: Egilstadir- Husavik via weg 864 Kilometers: 283 Vandaag is het een nationale feestdag en alles is dicht in IJsland. Onze lekke band konden we dan ook niet laten plakken en we moesten zonder reserveband gaan rijden. Na een kansberekening gemaakt te hebben zijn we dan toch maar gegaan..... over de allerslechtse weg die je met een normale wagen in IJsland kan nemen..... Dit is weg 864, waar we niet harder dan 25 kilometer per uur konden rijden en ons gebit bijna uit ons mond trilden. De zuidkoreanen hebben alles van de auto stevig aangeschroefd, want de auto viel gelukkig niet uit elkaar... al klonk het wel zo. Deze weg hebben we genomen om twee watervallen te bekijken: de Dettifoss (grootste waterval in Europa) en de Hafragilsfoss. Het is vandaag helaas slechter weer, de temperatuur daalde naar 9 graden met regen. En alles met slecht weer is wat minder mooi, zo ook deze watervallen. Hoewel de kloof waar de rivier door liep die verlaagd midden in het landscha

Datum: 16 juni 2009 Route: Borgarfjordur - Egilsstadir - Litlanessfoss & Hengifoss - Egilsstadir Kilometers: 296 We werden wakker en zagen een stakblauwe lucht! Vrolijk begonnen wij met onze rit naar Borgurfjordur, wat in de regio Egilstadir ligt, maar toch nog wel een flink eind rijden was (80 km). Maar deze trip was het zeker waard toen we in het mooie fjord kwamen. Een gezellig dorpje helemaal afgelegen op een doodlopende weg. Geen idee waarom mensen zover van de bewoonde wereld hier gaan wonen, maar het zag er wel mooi uit. Waarvoor we kwamen was de vogelrots Hafnarholmar bij de haven, waar de kans groot zou zijn om de beroemde IJslandse Papagaaiduikers (Puffins) te zien. Het was echt fantastisch weer! In de zon, uit de wind was het 22 graden. Bij de vogelrots konden we heerlijk van de zon genieten terwijl de Puffins af en aan vlogen... eindelijk hebben we ze dan toch goed kunnen zien! Na deze vogelrots zijn we teruggereden naar Egilstadir. Hier hebben we heerlijk op een terra

Datum: 15 juni 2009 Route: Skalafell- Egilstadir Kilometers: 360 Vandaag was een reisdag. In Hofn nog even boodschappen gedaan voor de lunch. De dag begon vandaag met supermooi weer met een strakblauwe lucht, waardoor je vanaf Hofn een heel mooi uitzicht had op de ijskap Vatnajokull en alle gletsjers, een mooi fotomomentje voor Jeroen. Op weg zijn we nog een zijweg ingegaan naar Stokksnes (navostation) aan de kust om wat rotseilandjes te bekijken. Vervolgens langs de fjordenkust gereden. Door het mooie weer was dit natuurlijk geweldig om te rijden. Op een gegeven moment moesten wij de fjorden verlaten en door het binnenland naar Egilstadir. Het landschap werd erg saai en het weer steeds slechter. In Egilstadir aangekomen regende het hard en was het erg mistig. De boerderij waar wij sliepen was 35 kilometer van de stad af (grindweg). Hier was het weer iets beter en zijn dan ook daar gebleven en hebben heerlijk gegeten (in ons uppie in een grootte eetzaal). ´s Avond langs de rivier nog

Datum: 14 juni 2009 Kilometers: 77 Nadat we een aantal dagen eerder besloten hadden om niet over de gletsjer te gaan wandelen hebben we nu besloten om het veel beter aan te pakken... we gaan met een sneeuwscooter over de gletsjer racen!!! Vlakbij ons houten hutje (boerderij Skalaffell) is de parkeerplaats waar wij ons om 09:30 uur moesten melden voor de sneeuwscooter tour. Hier konden wij onze eigen tereinauto (Hyundai i30) laten staan en plaatsnemen in wat de IJslanders een superjeep noemen... een jeep met ernorme banden! Vanaf de parkeerplaats ging de superjeep met een enorme noodgang de berg op richting de gletsjertong Skalafellsjokul. Voor mensen met een jeep was deze route al een enorm uitdaging. Voor onze chauffeur was het alsof we nog even naar de supermarkt reden. Ons eindpunt was de berghut Joklasel die op 800 meter hoogte ligt. Hier stonden de sneeuwscooters al klaar in prachtig mooi zonnig weer! Na kaplaarzen, sneeuwpak, handschoenen en een helm zagen we er allemaal uit als

Datum: 13 juni 2009 Route: Skaftafell - Fjallsarlon-Jokulsarlon-Hofn-Skalaffelsjokull Kilometers: 210 We zijn direct naar het eerste gletsjermeer Fjallsarlon gereden. Dit is een meer bij een gletsjertong waar ijsschotsen in verschillende vormen en kleuren in het meer drijven en wachten tot ze klein genoeg zijn om naar zee te worden afgedreven. Slecht 10% van de ijsschots steekt boven het water uit en dat zijn al flinke stukken! Vervolgens zijn we naar het volgende, grotere (15 km2) en mooiere gletsjermeer Jokulsarlon gereden. Dit is het beroemde ´James-bond-meer´ die in twee James Bond films in 1985 en 2002 als achtergrond is gebruikt. Het weer werd alleen maar slechter, waardoor we slecht zicht hadden en flink nat werden geregend toen we de noordzijde van het meer totaan de zee hebben bekeken. Na een bakkie in het cafetaria en droge kleding aangetrokken te hebben zijn we vervolgens naar de zuidzijde gelopen waar meer ijsschotsen liggen door de wind. De rest van de toeristen bleef acht

Datum: 12 juni 2009 Skaftafell - Ingolshofdi Kilometers: 50 Onze volle dag in Skaftafell zouden we vandaag besteden aan een bezoek aan Ingolshofdi. Dit is een tour waar wij in Nederland al een open voucher voor hadden gekocht. Deze tour begon om 12:00 uur, dus hebben we eerst in de ochtend heerlijk rustig aan kunnen doen. Voordat we met de tour begonnen zijn we eerst met de auto naar de gletsjertong van de Skeidararjokull geweest. Vanaf de parkeerplaats was het een klein stukje lopen naar de gletsjertong, waar je een prachtig uitzicht had over de gletsjer. Vanaf dit uitkijkpunt konden we ook een groepje bewonderen die onder begeleiding op de gletjser aan het lopen waren. Gisteren zaten we nog te twijfelen of wij morgen dit ook zouden gaan doen, maar nu waren we er direct uit... dit gaan wij niet doen. De gletsjer was aan de voet erg vies (zwart) en de groep ging wel heel erg rustig en beheerst de gletsjer over. In New Zeeland hadden we dit al eens gedaan. Toen werden we met een helico

datum: 11 juni 2009 Route: Skogar- Vik- Skaftafell National Park Kilometers: 210 Vandaag zijn wij vertrokken richting het Skaftafell National Park. Eerst nog even over grindweg 215 een korte stop gemaakt op een zwart strand waar ondiepe grotten met basaltformaties te zien waren, je uitzicht had op Reynisdranger (hoge rotspunten in de zee van 66 meter hoog) en de hoge kaap Dyrholaey die in zee lag, waar we helaas niet heen konden in verband met broedende vogels. Vervolgens verder gereden. De weg is vrij saai, maar wel bizar. Allereerst kwam je door Eldhraun, een lavaveld die alleen begroeid is met mos, verder niets. Vervolgens door Skeidararsandur, een spoelzandvlakte van 1000 km2 gecreeerd door de gletsjerrivieren. Deze vlakte is pas in 1974 berijdbaar met bruggen die niet worden weggespoeld... dachten ze, want in 1996 is er door een vulkaanuitbarsting weer een brug geheel verwoest. De resten lagen daar nog om te laten zien wat voor effect een uitbarsting heeft. Aan het eind van deze e

Datum: 10 juni 2009 Sellfoss- Geysir-Gulfoss-Pjorsardallur-Seljalandsfoss-Skogar Kilometers: 310 Vandaag stond in het teken van water, zowel spuitend als vallend. Gelukkig kwam het vandaag helemaal niet uit de hemel en hebben we een mooie zonnige dag gehad. Allereerst zijn we naar Geysir gereden, een geothermisch veld waar alles borrelt, pruttelt en stoomt. De geiser Strokkur is het spectaculairste en spuit om de circa 5 minuten een waterstraal van 10 tot 20 meter omhoog. Voordat de geiser gaat spuiten zie je het water al ´ademenen´ en komt er een grote blauwe bal tevoorschijn. De eerste keer was het aardig schrikken en was je bang dat al dat hete water zo over je heen kwam. Vervolgens naar Gulfoss gereden. Wij dachten een leuk schattig watervalletje te zien. Maar we kregen een enorm bulderende grote waterval te zien die in twee trappen die haaks op elkaar staan ruim 32 meter naar beneden stort in een smalle kloof. Wat een natuurgeweld! Vervolgens hebben we een grote omweg gemaakt (van

Datum: 9 juni 2009 Route: Reykjavik - Thingvillir - Sellfoss Kilometers: 160 We reden in 'de spits' uit Reykjavik en kwamen al snel op een eenzame weg. We kregen het gevoel dat wij de enige op de wereld waren. We kwamen geen tegenliggers tegen, de kleine dorpjes lijken uitgestorven en je spot totaal geen leven op de boerderijen. Leven hier wel mensen? Onderweg naar Thingvillir zijn we eerst naar een geothermische krachtcentrale gereden: Nesjavellir. Vanuit daar kan je mooie wandelingen maken. We zijn naar binnen gegaan om een toilet op te zoeken en hebben uit schuldgevoel (omdat wij als enige toeristen met open armen door een dame werden ontvangen) even snel een rondleiding gedaan die eigenlijk best eventjes interessant was. Toen hebben we maar besloten om toch eerst naar Thingvillir te gaan, als we tijd over hadden konden we altijd nog terug voor een wandeling. Thingvillir is een nationaal Park die precies op de plaats ligt waar de Europese en Amerikaanse continenten van elk

Keflavik - Reykjavik 80km Vandaag is onze vakantie naar IJsland begonnen. De vlucht vanuit A´dam verliep voorspoedig en wat ook heel erg lekker is, dat is dat het maar 3 uur duurt. Zonder paspoort controle en met onze tassen staan we in een paar minuten buiten om de huurauto op te halen. Ons vervoersmiddel deze vakantie is een Hyundai i30, waar we na ontvangst even mee terug moesten om twee extra krassen te melden die nog niet op het formulier stonden. Niet een auto om erg opgewonden van te raken, maar prima voor deze vakantie... al was het alleen maar omdat hij voorzien is van een ipod aansluiting. Vanaf de luchthaven Keflavik is het 55km naar Reykjavik waar we zullen overnachten in een guest house in het centrum. Nog wat onwennig pakken we de kaart erbij, rijden weg nr. 1 op naar Reykjavik en gaan er na 22km vanaf om de vakantie eerst goed te beginnen in de Blue Lagoon. In een bizar landschap, een met mos begroeid lavaveld ligt de Blue Lagoon. Dit is een aangelegd meer, gevuld met wa

Afgelopen twee dagen hebben wij de babywinkels afgestruind naar de allerbeste kinderwagen voor de beste prijs.  Na menig testritjes op de testbaan, alles uit- en in geklapt te hebben, reviews bekeken op internet en alle voor en nadelen afgewogen.... zijn ook wij gezwicht voor de yuppen-wagen: de Bugaboo Dit was niet de bedoeling omdat half nederland hier al achter loopt en het eigenlijk te vanzelfsprekend zou zijn dat wij deze ook zouden kiezen. Maar de wagen kwam echt als beste uit onze test en er was geen weg meer terug. 

Ik ben zwanger! Om precies te zijn: 13 weken en 3 dagen.  De eerste 3 maanden vond ik nog niet echt leuk: misselijk, zeer moe, stress over hoe er op mijn werk gereageerd gaat worden, constant je mond houden over iets waar je de hele dag in gedachte mee bezig bent en overenthousiaste mensen bij de verloskundige, echopraktijk en familie.   Maar ach, het hoort er allemaal bij en de meeste moeders zijn deze periode allang vergeten... Waarschijnlijk omdat het straks nog veel erger gaat worden :-) De toekomstige opa & oma's (die het bij 10 weken te horen kregen) zijn hartstikke blij en hebben het al aan de hele wereld verteld, terwijl ik nog aan het idee moest wennen. Gelukkig is de misselijkheid nu bijna helemaal weg en kan ik 's avonds weer een uurtje langer mijn ogen openhouden. Na de 2e echo vorige week waar de baby ook echt op een baby lijkt, vind ik het wel steeds leuker worden. Dus wie weet, misschien wordt ik straks ook zo'n overenthousiaste aanstaande moeder met een