nog wat Cuba verhalen

Donderdag 26 oktober 2005
Valle de Los Ingenios

Vandaag hebben we Trinidad verlaten en zijn we richting Camagüey gereden. De busrit ging door Valle de Los Ingenios, een prachtig groen dal vol met suikerrietvelden met op de achter grond de heuvels Sierra del Escambray. Dit stukje panorama staat dan ook op de werelderfgoedlijst.



Vroeger waren er in dit dal veel suikerplantages, waarvan nu de meeste gesloten zijn. Wij zijn gestopt bij een oude suikerplantage: de Manaca Iznaga plantage. Hier is nog het plantershuis van de suikerbaron te zien met daar omheen de Barracones (slavenhutten) waar vroeger 350 slaven leefden en werkten.



De suikerbaron van deze plantage heeft een 45 meter hoge toren gebouwd om zijn broer en rivaal te laten zien wie het voor het zeggen had. De trap om de toren te beklimmen zal volgens Nederlandse wetgeving levensgevaarlijk zijn, maar in Cuba doen ze hier niet moeilijk over. Na een gevaarlijke klim had je bovenaan deze toren een mooi uitzicht over de vallei.

Tegen de avond kwamen we aan in Camagüey. ’s Avonds hebben we met de groep in een Cubaans familie restaurant gegeten. Hoewel mijn keelontsteking al bijna weg was ben ik nog een avond vroeg naar bed gegaan. Jeroen heeft tot in de nachtelijke uurtjes zijn 3 jaar salsales in de praktijk gebracht.


Vrijdag 27 oktober 2005
Camagüey

De stad hebben wij deze keer niet met de voet bekeken, maar met de fiets. Misschien klinkt het erg sportief, niet dus… we werden gereden. Camagüey is een labyrint van kronkelstraatjes, doodlopende stegen, splitsingen en ingewikkelde kruisingen. Dit was vroeger zo opgezet als defensieve functie, waardoor nu de toeristen snel verdwalen en je beter onder begeleiding de stad kan verkennen (volgens de reisleider). Achteraf denken wij dat we het met een goede kaart ook best hadden kunnen vinden. Een voordeel was wel dat we alle hoogtepunten van de stad (die verspreid over de stad liggen), hebben kunnen zien zonder pijnlijke voeten.


Camagüey is een kleurrijke stad met koloniale huisjes, veel pleintjes en oude kerken. Het is een grote stad in vergelijking tot de vorige stadjes/dorpen die we hebben gezien. Ook was er niet één echte stadskern waar alles omheen gebeurde. Ik vond de stad dan ook wat minder gezellig. Het weer werkte ook niet echt mee. Camagüey is één van de droogste gebieden van Cuba waar het maar 2x in het jaar regent. Maar door de orkaan Beta die het Caribische gebied terroriseerde, kregen wij rond de middag een regenbui over ons heen die eigenlijk niet meer is gestopt in de 3 dagen daarna.

's avond hebben wij salsales gehad van een drietal Cubanen. Zo soepel als de Cubanen zijn we niet, maar het ging harstikke leuk en we denken eraan om in Nederland les te gaan nemen.

zaterdag 28 oktober 2005 – maandag 30 oktober 2005
Caya Coco

Regen in een stad in Cuba is jammer. Er is weinig leven op straat en zonder het zonnetje oogt alles toch wat minder leuk. Toch kan je jezelf nog wel vermaken. Maar wat moet je doen als je twee dagen keiharde regen hebt op een bounty-eilandje waar je normaliter alleen maar kan vermaken met zonnen, zwemmen en duiken?!?!?
Drie dingen: op bed een boekje lezen, op bed een filmpje kijken, of eten (wat in dit hotel all-inclusive was en dit keer erg goed!)

De regen was zo erg dat de hele lobby van het hotel een zwembad was geworden en de kikkers het als hun nieuwe huisje zagen, gasten met een kamer op de begane grond waren de hele dag water aan het hozen. Overal was water en er bleef heel weinig droog. We waren dan ook blij dat we na twee dagen weer konden vertrekken (nadat ik van de trap afgleed door de spekgladde tegels).