Het echte Tibet
Dinsdag, 12 september 2006
Lhasa - Gyangze
Vandaag verlaten we Lhasa en beginnen we ons avontuur om met Jeeps door de binnenlanden van Tibet te reizen, richting de grens van Nepal. Onze eindbestemming voor vandaag is Gyantse.
We reizen grotendeels over de "friendship highway" die Lhasa met Kathmandu (Nepal) verbindt. De "friendship highway" is 900 kilometer lang en is open van april tot en met november. Onze chauffeur is een vriendelijk glimlachende Tibetaan met hele kleine oogjes... en hij spreekt geen woord Engels.
Onze groep werd verdeeld over 6 jeeps en wij zaten met Jos en Ellie in een jeep. Jos en Ellie zijn een super gezellig Limbrugs-stel die de leeftijd hebben van onze ouders... "Jos en Ellie, bedankt voor de Limburgse gezelligheid, de leuke gesprekken, de muesli repen en het gelach!!!"
De reis begint goed. Net buiten Lhasa, terwijl we nog op de verharde weg rijden krijgt onze jeep een klapband. Reservewiel nummer 1 is verbruikt.
Onze eerste stop is op de Kamba-pas (4794 m.) van waar wij een uitzicht hebben op het Yamdrok-Tso meer. Helaas zaten wij met ons hoofd volop in de wolken, waardoor we helemaal niets konden zien.
Voorbij de Kamba-pas was de "friendship highway" afgesloten wegens werkzaamheden en zouden wij omkeren om een andere route te nemen. Gelukkig konden wij een aantal chauffeurs overhalen om voorbij de pas een stukje af te dalen. Zo kwamen wij onderde wolken en hadden we een prachtig uitzicht over het diepblauwe Yamdrok-Tso meer.
De "friendship highway" is deels geasfalteerd, delen waar de weg nog wordt aangelegd en voor het grootste deel een zand- / modder- / keien-/ stof weg. Ook het geasfalteerde gedeelte is aan onderhoud onderhevig. Langs de steile rotswand liggen grote rotsblokken, zand en grind op het wegdek zodat vaak slechts één rijstrook gebruikt kan worden. Het meest bizarre dat wij hebben gezien is een deel van de weg dat volledig is weggeslagen. Het resultaat; een groot gapend gat, groot genoeg om onze jeep de afgrond in te laten verdwijnen. Dit gat was slechts aangeduid met twee kleine stapeltjes stenen... ongelooflijk.
De rest van de reis gingen we over zandwegen het "echte" Tibet in. Dit is moeilijk te omschrijven en zelfs meilijk op foto vast te leggen. De landschappen zijn zo adembenemend mooi. Van woestijn achtige zand heuvels, tot besneeuwde bergtoppen aan de horizon. Hier reden we ook door kleine dorpjes met spelende kinderen en volwassenen die met één of twee koeien van het land komen na een dag lang hard werken. Hier kregen wij ook onze tweede lekke band voor vandaag en werd het tweede en tevens laatste reservewiel aangesproken.
Gyangze (3950 m.) kan je al van ver zien liggen. De hoge rode muren om het klooster en het fort, de Hyangze Dzong, zijn vanaf ver al te bewonderen.
Direct bij aankomst hebben we met de groep gegeten bij Tashi. Geen succes. Hier wordt de kip in stukken gehakt en gaat met huid en haar (veer) in de curry... niet echt prettig.
Lhasa - Gyangze
Vandaag verlaten we Lhasa en beginnen we ons avontuur om met Jeeps door de binnenlanden van Tibet te reizen, richting de grens van Nepal. Onze eindbestemming voor vandaag is Gyantse.
We reizen grotendeels over de "friendship highway" die Lhasa met Kathmandu (Nepal) verbindt. De "friendship highway" is 900 kilometer lang en is open van april tot en met november. Onze chauffeur is een vriendelijk glimlachende Tibetaan met hele kleine oogjes... en hij spreekt geen woord Engels.
Onze groep werd verdeeld over 6 jeeps en wij zaten met Jos en Ellie in een jeep. Jos en Ellie zijn een super gezellig Limbrugs-stel die de leeftijd hebben van onze ouders... "Jos en Ellie, bedankt voor de Limburgse gezelligheid, de leuke gesprekken, de muesli repen en het gelach!!!"
De reis begint goed. Net buiten Lhasa, terwijl we nog op de verharde weg rijden krijgt onze jeep een klapband. Reservewiel nummer 1 is verbruikt.
Onze eerste stop is op de Kamba-pas (4794 m.) van waar wij een uitzicht hebben op het Yamdrok-Tso meer. Helaas zaten wij met ons hoofd volop in de wolken, waardoor we helemaal niets konden zien.
Voorbij de Kamba-pas was de "friendship highway" afgesloten wegens werkzaamheden en zouden wij omkeren om een andere route te nemen. Gelukkig konden wij een aantal chauffeurs overhalen om voorbij de pas een stukje af te dalen. Zo kwamen wij onderde wolken en hadden we een prachtig uitzicht over het diepblauwe Yamdrok-Tso meer.
De "friendship highway" is deels geasfalteerd, delen waar de weg nog wordt aangelegd en voor het grootste deel een zand- / modder- / keien-/ stof weg. Ook het geasfalteerde gedeelte is aan onderhoud onderhevig. Langs de steile rotswand liggen grote rotsblokken, zand en grind op het wegdek zodat vaak slechts één rijstrook gebruikt kan worden. Het meest bizarre dat wij hebben gezien is een deel van de weg dat volledig is weggeslagen. Het resultaat; een groot gapend gat, groot genoeg om onze jeep de afgrond in te laten verdwijnen. Dit gat was slechts aangeduid met twee kleine stapeltjes stenen... ongelooflijk.
De rest van de reis gingen we over zandwegen het "echte" Tibet in. Dit is moeilijk te omschrijven en zelfs meilijk op foto vast te leggen. De landschappen zijn zo adembenemend mooi. Van woestijn achtige zand heuvels, tot besneeuwde bergtoppen aan de horizon. Hier reden we ook door kleine dorpjes met spelende kinderen en volwassenen die met één of twee koeien van het land komen na een dag lang hard werken. Hier kregen wij ook onze tweede lekke band voor vandaag en werd het tweede en tevens laatste reservewiel aangesproken.
Gyangze (3950 m.) kan je al van ver zien liggen. De hoge rode muren om het klooster en het fort, de Hyangze Dzong, zijn vanaf ver al te bewonderen.
Direct bij aankomst hebben we met de groep gegeten bij Tashi. Geen succes. Hier wordt de kip in stukken gehakt en gaat met huid en haar (veer) in de curry... niet echt prettig.
Reacties