Zand, zand en nog meer zand
Zaterdag, 16 september 2006
Sakya (4200 meter) - Tashi Dzong (4400 meter)
Vandaag zijn we vroeg vertrokken (6 uur), het was een heftige lange reisdag. We zijn over de friendship Higway naar Tashi Dzong gereden. De weg was hier nog niet geasfalteerd en was een hobbelige en zanderige weg met grote stenen. De chauffeurs van de jeeps hebben deze route al vaak gereed en reden daarom aardig hard door (50 km/h is hard op deze wegen). Het was erg vermoeidend omdat je de gehele tijd door elkaar werd geschud en je schrap moest zetten. Het opstuivende zand kwam door de kleinste kiertjes de jeep in waardoor je kleding en haren aanvoelde als een dagje strand.
Begin van de dag zijn we (onaangekondigd) bij een school binnen gelopen. Hier kregen de kinderen net ontbijt (soort meel dat wordt aangemaakt met heet water en dan een bal deeg wordt). De scholen in Tibet zijn bijna allemaal kostscholen omdat de kinderen te ver weg wonen. We hebben de slaapzalen en lokalen bekeken, pennen en snoep uitgedeeld. De kinderen waren superenthousiast en wilden constant op de foto. Zo erg dat ik door een etterbakie en zijn vriendjes werd opgesloten in een lokaal om van hun een foto te maken.
Het landschap was onderweg uiteraard weer spectaculair en onbeschrijfelijk mooi. We zijn de hoogste pas van deze vakantie gepasseerd: Gyatso-la-Pas om 5220 meter (erg mooi en koud). Vanaf een andere pas (naam? hoogte?) hebben we een wandeling van circa 1 uur naar beneden gemaakt. Vanaf deze pas zou je een mooi uitzicht over de Himalaya hebben met de drie hoogste bergen waaronder de Mount Everest, maar helaas lagen er te veel wolken voor en kon je de bergen moeilijk onderscheiden. Hopelijk is het morgen beter als we naar de Mount Everest Basecamp gaan...
Rond 17 uur kwamen we aan in het Guesthouse. Dit is een woonhuis van een Tibetaanse familie waar we op slaapzalen moeten slapen. Er was geen water, de toiletten bestonden uit drie gaten in de vloer in 1 ruimte en er was alleen tussen 19-22 uur stroom door een aggregraat. Een lekkere douche zat er helaas niet in waardoor we met zandbak en al naar bed moesten. Een reisgenoot (Jan) is kok van beroep en heeft met de gastvrouw het avondeten bereidt. Speciaal voor onze groep was er een yak geslacht die uitgebreid op de keukenvloer werd ontleed. Dit duurde allemaal zo lang dat pas om 22 uur het eten klaar was. Jeroen heeft nog gegeten (het was erg lekker), maar ik ben naar mijn bed gegaan. De wekker stond namelijk weer om 5 uur om naar de Mount Everest te gaan. Nu maar hopen dat er geen wolken zijn!
Sakya (4200 meter) - Tashi Dzong (4400 meter)
Vandaag zijn we vroeg vertrokken (6 uur), het was een heftige lange reisdag. We zijn over de friendship Higway naar Tashi Dzong gereden. De weg was hier nog niet geasfalteerd en was een hobbelige en zanderige weg met grote stenen. De chauffeurs van de jeeps hebben deze route al vaak gereed en reden daarom aardig hard door (50 km/h is hard op deze wegen). Het was erg vermoeidend omdat je de gehele tijd door elkaar werd geschud en je schrap moest zetten. Het opstuivende zand kwam door de kleinste kiertjes de jeep in waardoor je kleding en haren aanvoelde als een dagje strand.
Begin van de dag zijn we (onaangekondigd) bij een school binnen gelopen. Hier kregen de kinderen net ontbijt (soort meel dat wordt aangemaakt met heet water en dan een bal deeg wordt). De scholen in Tibet zijn bijna allemaal kostscholen omdat de kinderen te ver weg wonen. We hebben de slaapzalen en lokalen bekeken, pennen en snoep uitgedeeld. De kinderen waren superenthousiast en wilden constant op de foto. Zo erg dat ik door een etterbakie en zijn vriendjes werd opgesloten in een lokaal om van hun een foto te maken.
Het landschap was onderweg uiteraard weer spectaculair en onbeschrijfelijk mooi. We zijn de hoogste pas van deze vakantie gepasseerd: Gyatso-la-Pas om 5220 meter (erg mooi en koud). Vanaf een andere pas (naam? hoogte?) hebben we een wandeling van circa 1 uur naar beneden gemaakt. Vanaf deze pas zou je een mooi uitzicht over de Himalaya hebben met de drie hoogste bergen waaronder de Mount Everest, maar helaas lagen er te veel wolken voor en kon je de bergen moeilijk onderscheiden. Hopelijk is het morgen beter als we naar de Mount Everest Basecamp gaan...
Rond 17 uur kwamen we aan in het Guesthouse. Dit is een woonhuis van een Tibetaanse familie waar we op slaapzalen moeten slapen. Er was geen water, de toiletten bestonden uit drie gaten in de vloer in 1 ruimte en er was alleen tussen 19-22 uur stroom door een aggregraat. Een lekkere douche zat er helaas niet in waardoor we met zandbak en al naar bed moesten. Een reisgenoot (Jan) is kok van beroep en heeft met de gastvrouw het avondeten bereidt. Speciaal voor onze groep was er een yak geslacht die uitgebreid op de keukenvloer werd ontleed. Dit duurde allemaal zo lang dat pas om 22 uur het eten klaar was. Jeroen heeft nog gegeten (het was erg lekker), maar ik ben naar mijn bed gegaan. De wekker stond namelijk weer om 5 uur om naar de Mount Everest te gaan. Nu maar hopen dat er geen wolken zijn!
Reacties