Jokhang tempel en Sera Monestery
Maandag, 11 september 2006
Vandaag stond ik met hoofdpijn op, maar wel een stuk minder dan de dagen ervoor. Dit gaat de goede kant op en ik hoef gelukkig niet naar dat smerige ziekenhuis. We zijn opnieuw naar het Barkor circuit gegaan (hier raak je echt niet uitgekeken!) en zijn we de Jokhangtempel binnen gegaan. Binnen stonden er honderden pelgrims in de rij om met name bij 1 beeld te bidden: de Jowo, een boeddhabeeld van Shakyamuni versierd met edelstenen. De tempels bestaan meestal uit een grote hal en daarom heen veel kleine ruimten waar de verschillende boeddha beelden staan. Voor al deze boeddha's gingen de pelgrims op hun knieen voor een gebed, stopten/plakten geld bij het beeld en staken een boterkaars aan. Hoewel we het twee dagen geleden al voor de ingang van de tempel hadden gezien, was het nu helemaal duidelijk dat de tibetanen doordrenkt zijn van het geloof. De Chinezen proberen dit geloof al 40 jaar uit te roeien, maar dit is ze nog lang niet gelukt (gelukkig).
Achter de Pelgrims aan hebben we de rijen gebedsmolens draaiend gehouden, daarna boven op de tempel het Barkorplein gekeken.
In de middag zijn we naar de Sera Monestery gegaan. Sera was een van de vier grote kloosters van de 'gele mutsen', vroeger stonden de 6000 monniken bekend als strijders. Vandaag ligt de oorsprong van anti chinese betogingen in dit klooster met 200 monniken. De chinese regering weigert zelfs de weg die naar het klooster leidt te onderhouden. De monniken leven van subsidies uit het buitenland.
Wij hebben een rondje rond het kloosterdorp gelopen. Om 15.00 uur gingen de monniken 'debatteren' met elkaar in de tuin. Toen om 15.00 uur de horens luiden, kwamen van alle kanten monniken aangelopen. 1 monnik gaat zitten op de grond en de andere monnik blijft staan en roept van allerlei dingen en klapt hard in ze handen, daarna moet de andere monnik antwoord geven. Het was een groot kippenhok van al het gekwebbel en we snapten helemaal niet wat ze nu precies aan het doen waren. Later bleek dat dit geen debatteren was maar een overhoring van het huiswerk.
Dit was onze laatste dag in Lhasa, een bijzondere en geweldige stad! Gelukkig hebben we bijna geen last meer van hoogteziekte en kunnen we morgen naar hogere gebieden...
Vandaag stond ik met hoofdpijn op, maar wel een stuk minder dan de dagen ervoor. Dit gaat de goede kant op en ik hoef gelukkig niet naar dat smerige ziekenhuis. We zijn opnieuw naar het Barkor circuit gegaan (hier raak je echt niet uitgekeken!) en zijn we de Jokhangtempel binnen gegaan. Binnen stonden er honderden pelgrims in de rij om met name bij 1 beeld te bidden: de Jowo, een boeddhabeeld van Shakyamuni versierd met edelstenen. De tempels bestaan meestal uit een grote hal en daarom heen veel kleine ruimten waar de verschillende boeddha beelden staan. Voor al deze boeddha's gingen de pelgrims op hun knieen voor een gebed, stopten/plakten geld bij het beeld en staken een boterkaars aan. Hoewel we het twee dagen geleden al voor de ingang van de tempel hadden gezien, was het nu helemaal duidelijk dat de tibetanen doordrenkt zijn van het geloof. De Chinezen proberen dit geloof al 40 jaar uit te roeien, maar dit is ze nog lang niet gelukt (gelukkig).
Achter de Pelgrims aan hebben we de rijen gebedsmolens draaiend gehouden, daarna boven op de tempel het Barkorplein gekeken.
In de middag zijn we naar de Sera Monestery gegaan. Sera was een van de vier grote kloosters van de 'gele mutsen', vroeger stonden de 6000 monniken bekend als strijders. Vandaag ligt de oorsprong van anti chinese betogingen in dit klooster met 200 monniken. De chinese regering weigert zelfs de weg die naar het klooster leidt te onderhouden. De monniken leven van subsidies uit het buitenland.
Wij hebben een rondje rond het kloosterdorp gelopen. Om 15.00 uur gingen de monniken 'debatteren' met elkaar in de tuin. Toen om 15.00 uur de horens luiden, kwamen van alle kanten monniken aangelopen. 1 monnik gaat zitten op de grond en de andere monnik blijft staan en roept van allerlei dingen en klapt hard in ze handen, daarna moet de andere monnik antwoord geven. Het was een groot kippenhok van al het gekwebbel en we snapten helemaal niet wat ze nu precies aan het doen waren. Later bleek dat dit geen debatteren was maar een overhoring van het huiswerk.
Dit was onze laatste dag in Lhasa, een bijzondere en geweldige stad! Gelukkig hebben we bijna geen last meer van hoogteziekte en kunnen we morgen naar hogere gebieden...
Reacties